Η εικαστικός Ιάνθη Αγγελίογλου παρουσιάζει στο Κατάλυμα της Γαλλίας στη Ρόδο την ατομική της έκθεση με τίτλο “Αναζήτηση Θησαυρών”. Είχαμε έτσι την ευκαιρία να την συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί της ανακαλύπτοντας τους δικούς της θησαυρούς στην τέχνη και τη ζωή της.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Μιλήστε μας για την τέχνη σας. Τι θα δούμε στην έκθεση «Αναζήτηση Θησαυρών» στο Κατάλυμα της Γαλλίας στη Ρόδο στις 16-31 Οκτωβρίου;
Στην έκθεσή μου “Αναζήτηση θησαυρών” θα δείτε έργα από τις τρεις τελευταίες ενότητες των έργων μου. Είναι η παρουσίαση της δουλειάς μου όπως εξελίσσεται τα τελευταία 8 χρόνια.
Από το 2017 στην ουσία, όπου τότε ο ιστορικός τέχνης και καθηγητής μου στο Α.Π.Θ., Εμμανουήλ Μαυρομάτης με προσκάλεσε να συμμετέχω στην έκθεση Θεωρήματα–Παραγωγικά αξιώματα* (*Θεωρήματα-Παραγωγικά Αξιωματικά Συστήματα, Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης AICA, 2018, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), Αθήνα) όπου στα ίδια τα έργα εμπεριέχεται η ιδέα του συστήματος και αυτά δημιουργούνται με βάση ένα σύστημα σχεδιασμού και οργάνωσης.
Με αφορμή αυτή την πρόσκληση δημιουργήθηκε η πρώτη ενότητα των έργων 2017-2019 που θα δείτε στην έκθεση και θα βρίσκεται στη κεντρική αίθουσα του Καταλύματος. Ονομάζεται “Σύνολα/ Συμβάντα” και αποτελείται από έργα που αναπτύσσονται σε σειρές. Δηλαδή είναι δίπτυχα ή τρίπτυχα έργα.
Ως βασικό υλικό στη δουλειά μου είναι το ύφασμα. Πάντα υπάρχει και η ζωγραφική σε μικρές διαστάσεις πάνω σε χαρτί που είναι και ο τρόπος μου να σκέφτομαι και να αντλώ ιδέες για τη μεγαλύτερη δουλειά μου με το ύφασμα.
Σε αυτά τα έργα λοιπόν, το πρώτο έργο “Συμβάν” αποτελεί τη μήτρα των άλλων δυο. Ό,τι κομμάτι ύφασμα αφαιρείται με το ψαλίδι, από το πρώτο Συμβάν δημιουργεί τα επόμενα ένα ή δύο μέρη του συνόλου… Το ψαλίδι είναι κυρίαρχο, είναι ο τρόπος της σχεδίασης του έργου και μετά έρχεται η ραφή πάνω στο καραβόπανο, με τη χρήση της ραπτομηχανής.
Η επόμενη ενότητα έργων που θα δείτε στην έκθεση ονομάζεται “Αναζήτηση Θησαυρών” και το μεγαλύτερο μέρος της δημιουργήθηκε από όταν ήρθαμε οικογενειακώς στη Ρόδο, από το 2021 έως το 2024. Εδώ το κάθε έργο είναι ξεχωριστό και αποτελείται από μικρά κομματάκια υφάσματος που είναι ραμμένα πάνω σε καραβόπανο και δημιουργούν μια σύνθεση.
Αυτή η ενότητα ολοκληρώνεται με τη δημιουργία του ομώνυμου με τον τίτλο της έκθεσης έργου Αναζήτηση..(Θησαυρών).
Και ενώ σε αυτή την ενότητα τα κομμάτια του υφάσματος είναι μικρά και σε οργανικές φόρμες, που κουμπώνουν το ένα με το άλλο σαν να αποτελούν τα κομμάτια ενός παζλ, στην επόμενη και τελευταία ενότητα της δουλειάς που παρουσιάζεται στην έκθεση, οι φόρμες μακραίνουν, θυμίζουν περισσότερο γραμμές, μεγαλώνουν, το ύφασμα γίνεται χοντρό, τύπου τσόχας.. οι φόρμες αρχίζουν να κινούνται και να ρέουν.. η ραφή γίνεται με το χέρι, το χρώμα είναι παντού στο έργο. Αυτή η ενότητα των έργων 2024-2025, ονομάζεται “Ροές”.
Σε ποιές συνθήκες και με ποια διάθεση δημιουργήσατε αυτά τα έργα;
Αυτά τα έργα έγιναν μέσα σε συνθήκες σημαντικές και μοναδικές στη ζωή μου. Ακόμα κι αν δεν ήταν συνειδητό τα βιώματα και τα συναισθήματα αυτών των εμπειριών αποτυπώνονται στη δουλειά μου.
Η ενότητα Σύνολα/Συμβάντα δημιουργείται την εποχή που ξεκινάω να συμβιώνω με τον συντροφό μου και μέσα μου έχω έντονη επιθυμία και ανάγκη αυτή η σχέση να προχωρήσει και να βαθύνει. Αυτή η ενότητα των έργων αποτυπώνει τη δημιουργία νέων καταστάσεων που προκύπτουν από την ένωση των πρωταρχικών στοιχείων..
Η ενότητα που έρχεται μετά ως Αναζήτηση θησαυρών είναι μετά από τη διακοπή της καλλιτεχνικής διαδικασίας για 2 χρόνια περίπου, όπου φέραμε με τον συζυγό μου στον κόσμο την κόρη μας και μόνο όταν πέρασε τον 16 -17 μήνα, κατάφερα να ξεκινήσω ξανά να ζωγραφίζω και να αποτυπώνω τα βιώματα της μητρικότητας…
Αυτά τα έργα δημιουργούνται πλέον με το παιδί μου μικρό εδώ στη Ρόδο, όπου ήρθαμε ως νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί, το 2021. Τα σχήματα είναι μικρά και τρυφερά, οι φόρμες οργανικές που ακουμπάνε και αγκαλιάζουν η μία την άλλη. Και όσο τα χρόνια περνάνε και το παιδί μεγαλώνει ξαναθυμάμαι και το παιδί που ήμουν κάποτε…
Την αναζήτηση θησαυρών στην παραλία για να μαζέψω ωραίες πέτρες και να βρω κοχύλια όπως και τώρα όπου το συνεχίζω, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, αναζητώντας θησαυρούς στη σχέση με τον Θεό, τον σύζυγό μου, το παιδί μου, τους φίλους μου, τους μαθητές μου, τους συνανθρώπους, την κοινωνία, τα όμορφα αλλά και τα άσχημα πράγματα γύρω μου και μέσα μου..
Η Τρίτη ενότητα Ροές δημιουργείται μέσα στη ροή της ζωής, μέσα στο γάμο μου και με το παιδί μου να μεγαλώνει και οι καταστάσεις να αλλάζουν…η ζωή εδώ στη Ρόδο είναι όμορφη, απλή και με ωραίους ανθρώπους γύρω μας που μας έχουν αγκαλιάσει με την αγάπη τους.. Το παιδί μεγαλώνει, η χαρά και οι δυσκολίες επίσης.. Νιώθω ευλογημένη για όσα έχω!
Ποια είναι η τεχνική σας;
Όλες οι ενότητες των έργων μου ξεκινάνε από το σχέδιο ή τη ζωγραφική σε μικρών διαστάσεων χαρτί με υλικά όπως μολύβια, νερομπογιές ή gouache. Είναι κάτι σαν σημειωματάριο που «γράφω» τις σκέψεις μου.
Μετά οι ιδέες αποτυπώνονται με άλλους τρόπους στο ύφασμα και η δουλειά στο ύφασμα εξελίσσεται μέχρι που πάλι φτάνει η ανάγκη του χαρτιού όπου νέες ιδέες ξεπηδάνε από εκεί και ξανά πηγαίνουν στη κυρίως δουλειά που είναι στο ύφασμα..
Τώρα στα έργα με το ύφασμα, αυτό που φτιάχνω είναι για μένα ζωγραφική απλώς με άλλα υλικά, πιο απτικά, πιο χειροπιαστά, έχουν όγκο και περισσότερη ύλη.
Στα τελευταία έργα μου, ξεκινάω με σχέδιο σε χαρτί, μετά τα μεταφέρω πάνω στο ύφασμα και τα κόβω, όμως αντί να τα κολλάω όπως αν έκανα ένα κολάζ, τα ράβω είτε με τη χρήση της ραπτομηχανής τα πιο λεπτά, είτε με το χέρι τα πιο χοντρά υφάσματα.
Μέσα στη δουλειά μου ενυπάρχει και η ζωντανή τέχνη, όπως είναι οι εικαστικές δράσεις και η διάδραση με τον θεατή…
Σε αυτή την έκθεση ο/η θεατής προσκαλείται να δημιουργήσει ένα δικό του εφήμερο έργο από κομματάκια υφάσματος που θα έχω προετοιμάσει από πριν, απλώς ακουμπώντας τα πάνω σε ένα τελάρο με ύφασμα τσόχας. Καλείται να το φωτογραφήσει και να μου το προωθήσει ηλεκτρονικά.
Από πού αντλείτε έμπνευση;
Όπως γράφω και στον κατάλογο της έκθεσης για τη δουλειά μου:
Δημιουργώ τα τοπία που υπάρχουν μέσα μου… Αφήνω το υποσυνείδητο, τις μνήμες, τις σκέψεις να με οδηγούν. Οι διαδικασίες μέσα από τις οποίες χειρίζομαι το υλικό είναι επαναληπτικές, γεγονός που εντείνει αυτήν την εσωτερική βύθιση. Κάτι σαν μια εσωτερική ανασκαφή που φέρνει στο φως τα ευρήματά της.
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Θεωρώ πως έχεις μέσα σου χαρακτηριστικά τέτοια που καλλιεργούνται και μαζί με τις εμπειρίες της ζωής, θετικές και αρνητικές, ωθήσε να στραφείς προς την τέχνη. Είναι μια συνθήκη απόλαυσης και οδύνης μαζί. Ο χαρακτήρας σου παίζει κι αυτός ρόλο.. Είναι κάτι σύνθετο που είναι και απρόβλεπτο.. Δε μπορείς να ξέρεις ποιος θα γίνει ή δε θα γίνει αυτό που λέμε καλλιτέχνης.
Είναι αναγκαιότητα ή πολυτέλεια η τέχνη σε μία κοινωνία;
Όπως είχα ακούσει να λέει σε μια συνέντευξή του, ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Η Τέχνη είναι θεσμοθετημένη παιδικότητα». Τι πιο αναγκαίο για όλους μας να σπάει η σοβαρότητα και να μπαίνει στη ζωή: το παιχνίδι, η φαντασία, η έκφραση των συναισθημάτων, το χρώμα, η μουσική, το θέατρο.
Επίσης πόσα πράγματα λέμε χωρίς λόγια. Το μεγαλύτερο μέρος της επικοινωνίας μας γίνεται ασυνείδητα και έξω λεκτικά, άρα η τέχνη είναι βασικό κομμάτι της ύπαρξής μας τώρα και πάντοτε.
Στην τέχνη οφείλει η κοινωνία να δίνει πρόσβαση σε όλους, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και να επιστρέψει στη θέση που ήταν πριν από έξι περίπου χρόνια αλλά και να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο. Οι νέοι άνθρωποι έχουν ανάγκη από διεξόδους πραγματικές, κόντρα σε ένα πλαστικό κόσμο, γεμάτο οθόνες.
Η σχέση με την τέχνη και την δημιουργία είναι τρόπος έκφρασης και αντίληψης που προάγει τη δημιουργική και κριτική σκέψη. Επίσης οι Δήμοι και οι επίσημοι φορείς θεωρώ πως πρέπει να ασχοληθούν πολύ σοβαρότερα με τα Μουσεία του τόπου τους, με την ανάδειξη των συλλογών τους εδώ στη Ρόδο αλλά και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας καθώς και στον εμπλουτισμό τους με νέα έργα σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών.
Να ανοίξουν τις πόρτες τους με προγράμματα και δράσεις για το ευρύτερο κοινό έτσι ώστε ν’ αναδειχθεί και να μπορέσει να γίνει προσιτός ο νεώτερος και σύγχρονος πολιτισμός στους κατοίκους της χώρας μας.
Κατά τη γνώμη μου, όταν δεν έχει ο κόσμος επαφή με την τέχνη, τότε η τελευταία γίνεται πολυτέλεια για τους λίγους, όσο περισσότεροι όμως σχετιζόμαστε και αποκτάμε επαφή με την τέχνη τότε καταλαβαίνουμε ότι είναι αναγκαιότητα.
Τι σημαίνει για εσάς η τέχνη;
Η τέχνη για μένα είναι συγκέντρωση, τρόπος ανακάλυψης του εαυτού, τρόπος έκφρασης αλλά και αναζήτησης θησαυρών γενικότερα. Σίγουρα η τέχνη είναι απόλαυση όταν χαίρεσαι μέσα από τη δημιουργικότητά σου και ακόμα μεγαλύτερη όταν αυτό που αποτυπώνεται στο έργο αγγίξει τον θεατή.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΑΝΘΗ ΑΓΓΕΛΙΟΓΛΟΥ
Η Ιάνθη Αγγελίογλου γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Από το 2021 ζει και εργάζεται στη Ρόδο.
Το 2011 αποφοίτησε από το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Το 2005 πήρε το πτυχίο της από το τμήμα Ζωγραφικής, της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με δασκάλους την Τέτα Μακρή και τον Γιώργο Τσακίρη.
Το 2004 με υποτροφία Έρασμος παρακολούθησε μαθήματα περφόρμανς με τον Μπαρτολομέ Φερράντο και γλυπτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαλένθιας στην Ισπανία.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια εικαστικών δράσεων (performance) και live art στην Ελλάδα και στην Ισπανία. Επίσης έχει συμμετάσχει σε δυο προγράμματα καλλιτεχνικής φιλοξενίας (art residency) σε Ελλάδα και Τουρκία.
Έχει πραγματοποιήσει δυο ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Περισσότερες πληροφορίες: http://aggelioglou.wordpress.com
About Author
