ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ | ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Η Αντιγόνη Παπαγεωργίου έκανε το προσωπικό της βίωμα έναυσμα για ένα γοητευτικό ταξίδι στον κόσμο της συγγραφής. Η παρουσίαση στη Ρόδο της νουβέλας της «Το παιδί του Έρωτα» (εκδόσεις Διάνοια) που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 12 Απριλίου στις 19:30 στην αίθουσα ΤΕΕ Δωδεκανήσου μας έδωσε την ευκαιρία να την συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί της.

Στην παρουσίαση θα μιλήσουν για το βιβλίο οι Μαρία Μπακαρή, Ψυχολόγος / Μαρία Σπανού, Φιλόλογος ΔΚΣΜΡ / Νίκη Τσότρα, Οικονομολόγος, ενώ ο Αλέξανδρος Χούλης και η Όλγα Λάσκαρη θα πλαισιώσουν μουσικά την εκδήλωση.

Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη

Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς ώστε να σας γνωρίσουν οι αναγνώστες μας.

Γεννήθηκα τον Οκτώβριο του 1995 και ήμουν πάντα ένα παιδί με αγάπη για το σχολείο. Αυτή η αγάπη με οδήγησε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου σπούδασα Κλασική Φιλολογία.

Ήδη από το δεύτερο εξάμηνο της σχολής μου ξεκίνησα να παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά γυμνασίου και λυκείου. Συνέχισα με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή και γνώρισα από πρώτο χέρι τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά όταν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να τα “αγκαλιάσει” όπως τους αξίζει.

Παράλληλα, από το 2020 εργάζομαι ως project manager σε έργα πολιτισμού. Μου αρέσει να συνδυάζω τις διαφορετικές πλευρές μου και να δίνω σε καθεμία τον χώρο που της αξίζει.

Το 2021 δημιούργησα το «εν τάξει», έναν χώρο που αγαπώ πολύ – έναν χώρο εκπαιδευτικής υποστήριξης για όλα τα παιδιά, είτε έχουν μαθησιακές δυσκολίες είτε όχι, είτε μιλούν ελληνικά είτε όχι. Έναν χώρο που βασίζεται στη συμπερίληψη, την ενσυναίσθηση και την αγάπη.

Από πότε και πώς αρχίσατε να γράφετε;

Θυμάμαι να γράφω από το δημοτικό, στιχάκια, τραγούδια, σκέψεις. Το γράψιμο ήταν για εμένα το προσωπικό μου καταφύγιο, ο τρόπος μου να δημιουργώ έναν κόσμο ακριβώς όπως τον θέλω εγώ, μέσα στον οποίο μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για «Το παιδί του έρωτα»;

Νομίζω πως η αρχική σπίθα ήταν η ανάγκη να δώσω φωνή σε συναισθήματα και σκέψεις που δύσκολα λέγονται δυνατά. Το «Παιδί του Έρωτα» γεννήθηκε από έναν επώδυνο χωρισμό. Ήταν ο πρώτος μου έρωτας.

Ήταν αδύνατον να διαχειριστώ το συναίσθημά μου, οπότε άρχισα να γράφω, σε μία προσπάθεια να ξορκίσω τον πόνο και τους δαίμονές μου. Βάζοντας τις λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη, ένιωθα σαν να βάζω με κάποιον τρόπο και τις σκέψεις μου σε τάξη.

Ποιο είναι το θέμα του βιβλίου;

«Το παιδί του έρωτα» αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, καρπού ενός μεγάλου, κεραυνοβόλου και παράνομου έρωτα.

Η ηρωίδα, παθιασμένη με τη ζωή, ανεξάρτητη και δυναμική, βιώνει τον πρώτο της έρωτα στην εφηβεία, παραδίδεται στη μαγεία και τον πόνο που αυτός συνεπάγεται και συνεχίζει να αναζητά έναν αληθινό και απόλυτο έρωτα, παρόμοιο με εκείνον των γονιών της.

Παρά τις προσπάθειές της, οι σχέσεις της καταλήγουν σε μοναξιά, οδηγώντας την σε αναζητήσεις για την αγάπη που αντέχει στον χρόνο. ​

Μέσα από την αφήγηση, το βιβλίο εξερευνά θέματα όπως ο έρωτας, ο χωρισμός, η μοναξιά, η εγκατάλειψη, η φιλία και οι ανθρώπινες σχέσεις. Επιπλέον, αγγίζει σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, κάτι που το καθιστά επίκαιρο και σχετικό με την πραγματικότητα.

Ποιο συναίσθημα κυριαρχούσε μέσα σας την εποχή που το γράφατε;

Το έγραφα αρκετά χρόνια οπότε πέρασα από πολλές συναισθηματικές διακυμάνσεις. Στην αρχή, όσο ακόμα η πληγή ήταν νωπή, ένιωθα θυμό και απογοήτευση. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου και μέσα από τη διαδικασία της γραφής, συνειδητοποίησα ότι ο έρωτας δεν έρχεται με εγγυήσεις. Είναι μια συνεχής αυτοματαίωση αλλά και μια ευκαιρία να ξαναδείς τον εαυτό σου με νέα μάτια.

Η συγχώρεση δεν ήρθε εύκολα· δεν ήταν στιγμιαία, αλλά μια αργή διαδικασία αποδοχής. Και όταν ήρθε, έφερε μαζί της ελευθερία. Απελευθερώθηκα από την ανάγκη να δικαιωθώ, από το βάρος της απώλειας, από το «γιατί» που με βασάνιζε.

Ο έρωτας, όσο κι αν με διέλυσε, με δίδαξε την πιο ουσιαστική αλήθεια: πως η συγχώρεση είναι πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας.

Τι είναι για εσάς η συγγραφή;

Καταφύγιο και λύτρωση. Μια εσωτερική διαδρομή και ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Νομίζω πως μέσα από τη συγγραφή, ο άνθρωπος συχνά συναντά τον εαυτό του πιο ειλικρινά από ποτέ.

Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Με συγκινούν οι στοχασμοί του Λιαντίνη, η κοινωνική συνείδηση του Ξενόπουλου και η λυρική αλήθεια του Κορτώ.

ΑΦΙΣΑ

 

 

 

About Author

Back to top