Το νέο έργο του Κασιώτη θεατρικού συγγραφέα Μηνά Βιντιάδη “Βροχή τα βέλη”, σε σκηνοθεσία Μανωλη Ιωνά, με πρωταγωνιστή τον Στράτο Τζώρτζογλου, μια παράσταση με μουσική και τραγούδια του Γιάννη Ζουγανέλη, θα παρουσιαστεί το Σάββατο 4 Οκτωβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου, στην Κάρπαθο τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου και στην Κάσο την Τρίτη 7 Οκτωβρίου.
Για όσους δεν το γνωρίζουν ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης γεννήθηκε το 1957 στο Πορτ Σάιντ και μεγάλωσε στην Κάσο. Εργάστηκε για 30, περίπου, χρόνια στις εφημερίδες “ΤΟ ΒΗΜΑ” και “ΤΑ ΝΕΑ”, σε διάφορες επιτελικές θέσεις, υπήρξε για 5 χρόνια διευθυντής σύνταξης στο ιστορικό περιοδικό “Ο Ταχυδρόμος”, ενώ έκανε εκπομπές πολιτιστικού περιεχομένου στο Τρίτο Πρόγραμμα.
Έχει γράψει έξι μυθιστορήματα, μια συλλογή διηγημάτων, δύο βιβλία για παιδιά και περισσότερα από 20 θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων τον “Κάτω Παρθενώνα”, που παίχτηκε στο ΚΘΒΕ, το Άλμα, το Λονδίνο, την Οξφόρδη, τις Βρυξέλλες και διδάχτηκε στο Πανεπιστήμιο, το “Tattooland”, υποψήφιο το ’18 για το Βραβείο Κάρολος Κουν, την “Adromeda”, που παίχτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Οξφόρδης στ’ αγγλικά, “Ο αδελφός μου ο Αμαντέους”, στο Μέγαρο Μουσικής κ.α.
Το έργο
Ένας άντρας γιορτάζει τα εξηκοστά του γενέθλια και ενώ περιμένει τους καλεσμένους του, κάνει μια πρόβα για το τι θα τους πει. Για τα παιδικά του χρόνια, το επάγγελμα του, τον γάμο του, τις γυναίκες της ζωής του, τους φόβους και τις αγωνίες του, τα λάθη, τις αλήθειες και τα ψέματα του.
Ως πού μπορούν να φτάσουν οι αποκαλύψεις του; Πόσα θα τολμήσει να πει; Ποιοι θα έλθουν στο τέλος να του ευχηθούν;
Να σημειώσουμε ακόμη ότι δίπλα στον Στράτο βρίσκεται η χορογράφος της παράστασης Ρούλα Κουτρουμπέλη, τα σκηνικά είναι του Νίκου Κασαπάκη, οι φωτισμοί του Μανώλη Μπράτση και η παραγωγή της DUKE Productions.
Μιλήσαμε με τον Μηνά Βιντιάδη λίγο πριν τις παραστάσεις στα Δωδεκάνησα κι είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του.
Τι είναι το έργο σας κύριε Βιντιάδη;
Πρόκειται για ένα κοινωνικό έργο που αναφέρεται στις σχέσεις των δύο φύλων, στους φόβους και τις αγωνίες του ανθρώπου και στη δύναμη της αισιοδοξίας, όπου το χιούμορ και το γέλιο, διαδέχονται τη συγκίνηση, σ’ ένα συνεχές παιχνίδι συναισθημάτων, όπως είναι η ζωή μας.
Αυτό, κυρίως, που ήθελα να πετύχω ήταν οι ήρωες μου να βρεθούν σ’ εκείνο το “νεκρό” σημείο όπου η αλήθεια και το ψέμα, η υπερβολή και η ατολμία, το θάρρος και το θράσος, ο φόβος και το ρίσκο, γίνονται ένα.
Κι αυτό που θέλω να παρακαλέσω τους θεατές, ειδικά τις γυναίκες που γεμίζουν τα θέατρα, είναι πρώτα να γελάσουν και μετά να προβληματιστούν, πρώτα να κλάψουν και μετά να ψάξουν τα “κρυμμένα μυστικά”.
Μπορεί ένας άντρας να μιλάει, μα θα μπορούσε να ήταν γυναίκα…
Το πρώτο κείμενο. Πώς γράψατε και κάτω από ποιες συνθήκες το πρώτο σας θεατρικό έργο;
Αφού είχα διαβάσει πάνω από 100 βιβλία της “Δωδώνης” με θεατρικά έργα, αφού είχα δει πάνω από 200 παραστάσεις, αφού ζούσα μέσα στον κόσμο των περίεργων γεγονότων που ζηλεύει η μυθοπλασία, αφού είχα γράψει τρία μυθιστορήματα και μια συλλογή διηγημάτων, ένιωσα έτοιμος για το πρώτο μου θεατρικό το 2013, που ήταν “Ο Κάτω Παρθενώνας”, κι έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του ’15, στο ΚΘΒΕ.
Οι συνθήκες ήταν τότε πολύ ευνοϊκές, δούλευα στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, χιλιάδες ειδήσεις απ’ όλο τον κόσμο έφταναν στο γραφείο μου, μια πολύ μικρή ανταπόκριση για έναν περιορισμένης ευφυϊας άντρα που προσελήφθη από κάποιον για να τον σκοτώσει, ήταν η αρχή της έμπνευσης μου.
Πώς νιώθετε που είστε στα Δωδεκάνησα, την πατρίδα σας;
Θα ήθελα να εκφράσω τη συγκίνηση μου που είμαι στα νησιά που αγαπώ και να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δήμο Ρόδου, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και τον δήμο Ηρωικής Νήσου Κάσου, που αγκάλιασαν με θέρμη το έργο μου. Τα νησιά μας με καθόρισαν, σ’ αυτά οφείλω αυτό που έγινα. Η Κάσος είναι η μήτρα που βγήκα και μπαίνω με δέος πάλι μέσα της.
