Από τους πρωτοπόρους της ελληνικής ροκ σκηνής, από τις Τρύπες μέχρι και σήμερα, από την «Ταξιδιάρα Ψυχή» και το «Θα ανατέλλω» μέχρι το «Δε χωράς πουθενά», το «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ» και τα «Ήσυχα τραγούδια για ανθισμένα λιβάδια» ο Γιάννης Αγγελάκας παραμένει ένα άτακτο παιδί, ένα ανήσυχο πνεύμα, σταθερά εκτός κυκλωμάτων και μακριά από την απατηλή λάμψη του lifestyle, ελεύθερος, ασυμβίβαστος, αιχμηρός και ταυτόχρονα ευαίσθητος και τρυφερός - ένας ποιητής, ένας περιπλανώμενος πρίγκηπας σε καιρούς δύσκολους για πρίγκηπες.
Κάθε συναυλία του είναι μια εμπειρία μύησης σε μία μουσική ιεροτελεστία, όπου οι στίχοι, η μελωδία και η ερμηνεία συνηχούν την αληθινή ουσία των πραγμάτων. Το βράδυ της Δευτέρας, 30 Ιουλίου, στην παραλία Τσαμπίκα μαζί με το συγκρότημά του, τους 100Ο C θα μας ταξιδέψουν στις δικές τους μουσικές περιπλανήσεις, σ’ ένα δικό τους γοητευτικό σύμπαν, γεμάτο αλήθεια και ένταση.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Ποιητής, συνθέτης, τραγουδιστής, περιπλανώμενος, επαναστάτης… Ποια νιώθετε ότι είναι η κύρια ιδιότητά σας;
Στον πυρήνα μου δεν υπάρχουν ιδιότητες, μόνον ο μικρός Γιαννάκης που παλεύει περπατώντας ν´ανοίξει το δικό του μονοπάτι.
Τι σημαίνει για εσάς ροκ;
Ο Πουλικάκος σε παρόμοια ερώτηση απάντησε «μεγάλωσα και μυαλό δεν έβαλα». Συμφωνώ και συμπληρώνω: «έβαλα μυαλό, αλλά δεν μεγάλωσα»! Βέβαια το ζητούμενο πάντα είναι η συγκίνηση, η ωραία, τίμια και εμπνευσμένη μουσική χωρίς ταμπέλες.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι από τα «Ήσυχα τραγούδια για
ανέμελα λιβάδια» και πώς γράφτηκε;
Νομίζω το «Μόνο από την λύπη σου», μου ακούγεται σαν ένα λαϊκό φορτισμένο συναισθηματικά τραγούδι και δεν θα ήθελα να πω πώς και γιατί το έγραψα.
Θα μπορούσαμε να ξαναχτίσουμε στην Ελλάδα τη «λαϊκή ωραία ζωή» που περιγράψατε κάποτε μιλώντας για τις αναμνήσεις σας από τη Νεάπολη;
Όχι, δεν γίνεται να ξαναϋπάρξει αυτή η ζωή.´Ολα τέλειωσαν, στις μεγαλουπόλεις τουλάχιστον, στις αρχές του 70´ - όταν μαντρωθήκαμε σε θλιβερά διαμερίσματα και ακινητοποιηθήκαμε μπροστά σε οθόνες.Τώρα πια ο λαϊκισμός και ο μικροαστισμός είναι στα ώπα τους και οι κοινωνίες ψυχοπνευματικά διαταραγμένες και ανήμπορες να σκεφτούν ή να δράσουν ορθά.
Ποια είναι η ουτοπία σας;
Η δικαιοσύνη. Τι άλλο;
