Ο κιθαρίστας Γιάννης Γιακουμάκης μιλάει στον Νίκο Κωνσταντινίδη με αφορμή την συμμετοχή του στο 9ο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων με το ρεσιτάλ κλασικής κιθάρας που θα δοθεί στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2025, ώρα 21.00.
Συνέντευξη στον Νίκο Κωνσταντινίδη
Κύριε Γιακουμάκη με την ευκαιρία συμμετοχής σας στο 9ο Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων Δημιουργών, σας καλωσορίζουμε σε αυτή την συνέντευξη που σκοπό έχει να προβάλει το έργο σας και το ρεσιτάλ κλασικής κιθάρας που θα δώσετε με τους μαθητές σας στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στις 2 Σεπτεμβρίου 2025.
Μπορείτε να μας πείτε προκαταβολικά λίγα λόγια για το έργο που θα παρουσιάσετε στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου το βράδυ στις 2 Σεπτεμβρίου 2025;
Την Τρίτη στις 2 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα όπου στην αρχή θα παρουσιαστούν τρεις νέοι κιθαριστές από την τάξη μας ενώ στην συνέχεια θα έχω μια καλλιτεχνική συνάντηση με τον βαρύτονο και σπουδαίο Ρόδιο καλλιτέχνη Λεωνίδα Σακελλαρίδη, με τον οποίον θα παρουσιάσουμε διασκευές τραγουδιών για κλασική κιθάρα και φωνή μπλέκοντας την κλασική μας υπόσταση με την δροσιά και την αμεσότητα των τραγουδιών από την Ελληνική μας μουσική.
Ποιοι μαθητές σας θα λάβουν μέρος στο ρεσιτάλ κλασικής κιθάρας και τι έργα θα ερμηνεύσουν;
Θα λάβουν μέρος τρεις νέοι κιθαριστές από την τάξη μας. Στην αρχή θα εμφανιστεί ο Χρήστος Λιβέρεζας, μόλις δεκατριών ετών, ο οποίος ξεχωρίζει για την σπουδαία του πρόοδο και την επιμονή στις σπουδές του. Έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση των γονιών του Τάσου Λιβέρεζα και Αλεξάνδρας Τσάτση, έλαβε μέρος στον διαγωνισμό του 12ου Διεθνούς Φεστιβάλ κιθάρας Παλαιού Φαλήρου, όπου και απέσπασε το Α’ Βραβείο στην κατηγορία του.
Στην συνέχεια θα εμφανιστεί ο δεκαεφτάχρονος Γιώργος Αγκάς, γιος του Ματθαίου Αγκά και της Ασημίνας Καρπαθάκη, ένας νέος κιθαρίστας ο οποίος χαρακτηρίζεται από τις πηγαίες εκτελέσεις του παρά το νεαρό της ηλικίας του.
Πρόσφατα απέσπασε ήδη δύο σπουδαίους τίτλους: Α’ Βραβείο στον διαγωνισμό στο 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας και Α’ Βραβείο στον διαγωνισμό του 12ου Διεθνούς Φεστιβάλ κιθάρας στο Παλαιό Φάληρο.
Το πρώτο αυτό μέρος της συναυλίας μας θα κλείσει ο Άγγελος Γιακουμάκης, γιος του Γιάννη Γιακουμάκη και της Βίκυς Θεολόγη. Ο Άγγελος είναι ένας νέος κιθαρίστας με εκρηκτικό ταπεραμέντο, που ονειρεύεται να ζήσει την μαγεία μιας καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας.
Πρόσφατα επιλέχτηκε από το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης μέσα από ένα μεγάλο αριθμό υποψηφίων και εμφανίστηκε στο Μέγαρο σε συναυλία με τίτλο «Κύκλος Νέων Καλλιτεχνών».
Το Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας σκοπό έχει να προβάλει το έργο των Δωδεκανησίων Ροδίων δημιουργών και ιδιαίτερα των νέων. Τι μπορούμε να προσδοκούμε από τους νέους μαθητές σας;
Θα σας απαντήσω με μια αναφορά μου σε μια μεγάλη έρευνα που έγινε από σπουδαστές ενός κορυφαίου πανεπιστημίου στην Αμερική. Ο τίτλος της έρευνας ήταν «Ορισμός Πολιτισμικού Επιπέδου σε μια χώρα». Κατέληξαν λοιπόν όλοι οι εμπλεκόμενοι στην έρευνα ότι ένα ασφαλές στοιχείο για τον καθορισμό του πολιτιστικού επιπέδου σε μια χώρα είναι ο αριθμός εγγραφών στα μουσικά ιδρύματα της εκάστοτε χώρας.
Έχετε δώσει πολλά ρεσιτάλ σε διάφορα μέρη του κόσμου, έχετε συνθέσει και ερμηνεύσει πολύ αξιόλογα έργα δικά σας και άλλων αναγνωρισμένων καλλιτεχνών. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στη δημιουργική σας πορεία, ποια θεωρείτε ότι είναι η σημαντικότερη επιτυχία σας και προσφορά στη τέχνη που υπηρετείτε;
Μετά από πενήντα χρόνια από την πρώτη μου συναυλία, θεωρώ ότι ήταν υπέροχο όλο αυτό το ταξίδι. Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει από αυτή την διαδρομή είναι ότι είχα την ευκαιρία να επηρεάσω ορισμένους νέους στις μικρές τάξεις των ωδείων, που άλλοτε δίδασκα εγώ τους μαθητές μου και άλλοτε με δίδασκαν εκείνοι.
Ποιοι(ες) ήταν οι άνθρωποι και οι δάσκαλοι(ες) που σας στήριξαν και σας ενέπνευσαν στα πρώτα βήματα της καριέρας;
Στην ζωή μας θα συναντηθούμε με πολλούς δασκάλους οι οποίοι θα επηρεάσουν την εξέλιξή μας. Κατ’ αρχήν θα συναντήσουμε τους ανθρώπους που έχουν την συγκεκριμένη ιδιότητα του δάσκαλου. Αυτοί ήταν ο πατέρας μου Αναστάσης Γιακουμάκης ο οποίος ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος και ο άνθρωπος που επηρέασε καθοριστικά την κατεύθυνση και τις αποφάσεις μου σχετικά με τις σπουδές μου.
Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από αυτόν ήταν όταν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα με προέτρεψε να παίξουμε για πρώτη φορά κάτι μαζί. Έπιασε το βιολί του. Αρχίσαμε να παίζουμε μαζί. Κάποια στιγμή γύρισε πλάτη σε μένα. Συνεχίσαμε μέχρι το τέλος του κομματιού. Γύρισε και με κοίταξε. Τα δάκρυα που είδα να τρέχουν από τα μάτια του ήταν πάντα η έμπνευση μου και η κινητήριος δύναμη σε όλη την διαδρομή μου.
Ένας άλλος μεγάλος δάσκαλος υπήρξε για μένα ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος. Μια μικρή τάξη στο Εθνικό Ωδείο της Αθήνας ήταν η τάξη του. Για μένα η τάξη αυτή έγινε καράβι και το ξεκίνημα των πνευματικών αναζητήσεων μου. Μου έμαθε ότι για να μπορώ να ερμηνεύω τα μουσικά έργα θα έπρεπε μάθω πρώτα να αποκτήσω την ικανότητα να επεξεργάζομαι και να φιλοσοφώ την καθημερινότητά μου.
Τους ευχαριστώ και τους δύο για ότι μου έδωσαν. Εκτός όμως από αυτούς τους δασκάλους με την συγκεκριμένη ιδιότητα, υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που είναι χωρίς ταμπέλα και που συναντάμε μπροστά μας εκεί που δεν το περιμένουμε.
Είναι αυτοί που με μια τους κουβέντα, ένα βλέμμα τους, μπορούν να μας αλλάξουν την ζωή επηρεάζοντας τις αποφάσεις μας και τις διαδρομές μας. Άλλωστε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα συμβαίνουν μεταξύ των Ανθρώπων. Ας έχουμε σηκωμένες τις κεραίες μας λοιπόν.
Τι έχετε να μας πείτε για την καλλιτεχνική συνεργασία σας με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ τον Τάκη Βούη;
Με τον Τάκη Βούη μας συνδέουν δεσμοί αίματος και φιλίας. Σπουδαίος φίλος και καλλιτέχνης που έδωσε βήμα στην καλλιτεχνική του σκηνή σε πολλούς επώνυμους καλλιτέχνες. Ήταν όνειρο ζωής γι’ αυτόν το φεστιβάλ αυτό το οποίο υπηρετεί αφιλοκερδώς και με πολύ προσωπική εργασία. Περιττό να σας πω ότι η μητέρα μου στο πατρικό μου σπίτι στις φωτογραφίες που έχει με τα παιδιά της έχει και τον Τάκη.
Εδώ στη Ρόδο είστε ιδιαίτερα αγαπητός. Τι θέλετε να πείτε στους συμπολίτες σας και τους φίλους(ες) σας με τους οποίους(ες) συνδέεστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Μετά από απουσία πολλών χρόνων, μιας και κλείσανε μεγάλοι κύκλοι στην μικρή ζωή μου, προσπαθώ να βρω την πνευματική δύναμη να ξαναμπώ στις πολύωρες μελέτες και να φτιάξω τον ανάλογο χώρο μέσα στο κεφάλι μου δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες για να επιστρέψω στους μαγικούς χώρους των solo συναυλιών. Εκεί που όλα πεθαίνουν και γεννιούνται από την αρχή. Εκεί που όλα τελειώνουν, κι όλα αρχίζουν ξανά και ξανά.
Ραντεβού λοιπόν τους επόμενους μήνες.
About Author
