Συνέντευξη του συγγραφέα Νίκου Κωνσταντινίδη με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου του βιβλίου με τίτλο “αληθινή Αγάπη” την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2025, ώρα 7 μ.μ. στη Νέα Πτέρυγα του Νεστορίδειου Μελάθρου.
Σήμερα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε έναν συγγραφέα που δεν γράφει απλώς με λέξεις, αλλά με κομμάτια ψυχής. Το νέο βιβλίο του Νίκου Κωνσταντινίδη με τίτλο «αληθινή Αγάπη», είμαστε βέβαιοι ότι θα αγγίξει βαθιά όσους το διαβάσουν. Μέσα από αυτό μας καλεί να επανεξετάσουμε την ουσία της αγάπης, της ανθρώπινης σύνδεσης και της προσωπικής ευθύνης μέσα σ’ έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα, αλλά χάνει αργά την ανθρωπιά του.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Αγαπητέ Νίκο, αφού πρωτίστως σας ευχαριστήσουμε για την παραχώρηση της συνέντευξης αυτής στο περιοδικό μας, θα θέλαμε να βοηθήσετε τους αναγνώστες να μάθουν κάποια πράγματα για τον συγγραφέα Νίκο Κωνσταντινίδη. Τι είναι αυτό που σας κάνει να γράφετε και να ξεκινήσει έτσι αυτή η διαδρομή της συγγραφής;
Η γραφή είναι για μένα μια μορφή αποφόρτισης και ψυχοθεραπείας. Μέσω αυτής, μπορώ να εκφράζομαι και να επεξεργάζομαι τα συναισθήματα, τις ανησυχίες και τις εμπειρίες μου, δημιουργώντας μια σύνδεση με τον εαυτό μου και τους αναγνώστες μου. Η συγγραφή με βοηθά να αποσαφηνίσω τα προβλήματα και να τα αντιμετωπίσω με ψυχραιμία, ενώ παράλληλα αποτελεί μια δημιουργική διαδρομή που συνδυάζει την ευχαρίστηση και την ανατροπή.
Η συγγραφή είναι ένας παράλληλος κόσμος εντός. Η καρδιά υπαγορεύει, η φαντασία γράφει και το πνεύμα διορθώνει. Αν δεν είχα κάτι που να άξιζε να διαβαστεί, θα έκανα κάτι που να άξιζε να γραφτεί. Η αδράνεια με κουράζει. Η εμπειρία μου δείχνει πως η συγγραφή και η έκδοση είναι μια προσωπική διαδρομή που επιτρέπει την ελευθερία έκφρασης, την αυτονομία και την αίσθηση ότι το έργο μου έχει θέση στον κόσμο.
Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την συγγραφή;
Η πορεία μου στη συγγραφή ξεκίνησε πολύ παλιά, από τα γυμνασιακά χρόνια, με στίχους και συλλογισμούς και εξελίχθηκε σε μια ενεργή δραστηριότητα, με βιβλία και εμπειρίες από πραγματικά γεγονότα και μυθοπλασίες.
Μετά τα ποιήματα, η «Στάση Ζωής» ήταν το πρώτο βιβλίο μου γεμάτο επιγνώσεις και εμπειρίες που καθόρισαν την ζωή και την πορεία μου. Αυτές τις επιγνώσεις θέλησα να τις μοιραστώ με τους συνανθρώπους μου. Αν τις κρατούσα για τον εαυτό μου θεωρώ ότι θα ήταν μια εγωιστική πράξη. Έτσι απέκτησα το μικρόβιο της συγγραφής.
Πώς θα χαρακτηρίζατε την διαδρομή της συγγραφής; Ευχάριστη εκδρομή ή περιπέτεια;
Η δημιουργική μου διαδικασία χαρακτηρίζεται ως ευχάριστη εκδρομή και ως περιπέτεια ταυτόχρονα, καθώς η έμπνευση πολλές φορές με οδηγεί σε μονοπάτια που δεν είχα προγραμματίσει. Η συγγραφή είναι σκληρή εργασία με σκοπό να κοινοποιηθεί. Το περίεργο είναι ότι, πολλές φορές στα βιβλία μου, γράφω πράγματα που δεν θα μπορούσα να εμπιστευτώ σε κανέναν.
Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για το προηγούμενο βιβλίο σας «Πολίτης ένοχος;» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαζήση;
Το βιβλίο περιγράφει την σύγχρονη πραγματικότητα με ρεαλισμό, κυνισμό, νηφαλιότητα, αντικειμενικότητα και ευαισθησία. Σκεφτείτε έναν άνθρωπο να καταδικάζεται για ένα έγκλημα που δεν έκανε ο ίδιος, αλλά ο πρώην υπουργός δικαιοσύνης. Αποφυλακίζεται, δεν δέχεται ούτε αποζημίωση, ούτε επαίνους. Το μόνο που ζητά είναι να διαπράξει αδικήματα αξίας είκοσι ετών φυλάκισης.
Για κάθε παράπτωμα που γίνεται, ψάχνουν να δουν αν πίσω από αυτό κρύβεται ο Νίκος Πολίτης. Ο καθαρός λόγος του αποκτά λαϊκό έρεισμα και γίνεται ο πιο δημοφιλής πολίτης της χώρας. Όλα τα πολιτικά κόμματα του ζητούν να ηγηθούν. Ένας νέος ηγέτης γεννιέται; Όπως και ο ήρωας του βιβλίου, έτσι και το ίδιο το βιβλίο αγαπήθηκε με συνέπεια να κυκλοφορεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Και τώρα ήρθε το νέο βιβλίο σας «αληθινή Αγάπη». Τι σας κινητοποίησε για να το γράψετε;
Η αναζήτηση του νοήματος. Η κόπωση από το επιφανειακό. Η αίσθηση πως όσα πραγματικά αξίζουν στην ζωή, η αλήθεια, η επαφή, η προσφορά, η αγκαλιά, χάνουν έδαφος. Ήθελα να δώσω φωνή σε όλα αυτά που οι άνθρωποι νοιώθουν αλλά δεν λένε. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για την αγάπη, όχι την χιλιοειπωμένη επιφανειακή αγάπη όπως λανθασμένα εννοείται από τους πολλούς.
Γράφοντας δεν θεράπευσα μόνο τον εαυτό μου. Θέλησα να δημιουργήσω έναν καθρέφτη για όποιον το διαβάσει. Όχι για να δει απλώς εμένα, αλλά για να δει τον εαυτό του, τη ζωή του, τις σχέσεις του.
Λοιπόν, ποια θα λέγατε ότι είναι για εσάς η αληθινή αγάπη;
Γράφω μέσα στο βιβλίο:
«Ν’ αγαπάς μ’ όλο σου τον εαυτό κάποιον γι’ αυτό που είναι. Χωρίς όρους, χωρίς όρια, κι ας μην ξέρεις ποτέ τα πάντα για τον άλλο. Κι όταν αλλάζει από μόνος του, πάλι να τον αγαπάς. Είτε φεύγει, είτε είναι κοντά, είτε ανταποκρίνεται, είτε όχι, πάλι να τον αγαπάς. Η αγάπη μας δεν είναι για εκείνους που νιώθουν το ίδιο για μας. Δεν αγαπάς επειδή αγαπιέσαι κι ούτε ζυγίζεις ποτέ πόσο αγαπά ο ένας και πόσο ο άλλος.
Δεν υπάρχει εγωισμός, συμφέρον, πίκρα, σκλαβιά στην αγάπη. Καθόλου δεν σ’ ενδιαφέρει ν’ αποκτήσεις τον άλλο, λες κι είναι αντικείμενο. Η αγάπη δεν είναι αγώνας δρόμου, ποιος δεν θα μείνει μόνος τελικά. Είναι ένα θαύμα που δυστυχώς λίγοι το αντέχουν.
Η αληθινή αγάπη είναι αυθύπαρκτη, δεν την παραγγέλνεις όπως το φαγητό όταν πεινάς, δεν την μαγειρεύεις και δεν την πετάς επειδή χόρτασες. Την αληθινή αγάπη δεν την δίνεις υπό όρους, γιατί δεν περιέχει αντιπαροχή. Είναι ανεκτίμητη γι’ αυτό δεν έχει αντίτιμο, δεν πωλείται, μόνο χαρίζεται»
Θέλω να πιστεύω το ίδιο και για την αξία του βιβλίου.
Ποια η δική σας προσδοκία από όποιον(α) διαβάσει αυτό το βιβλίο;
Αν αυτό το βιβλίο μπορέσει να σταθεί ως μια παύση μέσα στην ταχύτητα, σαν ένα βλέμμα μέσα στο θόρυβο, τότε έχει πετύχει τον στόχο του.
Δεν γράφτηκε για να πει κάτι καινούργιο. Γράφτηκε για να θυμίσει. Να μας θυμίσει τι θα πει να είσαι Άνθρωπος, να έχεις ψυχή και να αναζητάς με πίστη την αληθινή Αγάπη. Να μπορείς, τελικά, να πεις, έστω και ψιθυριστά στον εαυτό σου: «Έζησα, αγάπησα, συγχώρησα, συνεχίζω…»
Τι συναισθήματα και σκέψεις επιθυμείτε να προκαλέσετε στον αναγνώστη;
Αυτό που θα ήθελα πω πάνω απ’ όλα, είναι ο αναγνώστης να αισθανθεί. Όχι απλώς να διαβάσει ένα «ωραίο κείμενο», αλλά να βιώσει, μέσα απ’ αυτό κάτι δικό του. Να του θυμίσει πρόσωπα, στιγμές, χαρές, ματαιώσεις, σχέσεις που δεν ολοκληρώθηκαν, λόγια που δεν ειπώθηκαν, βλέμματα που άφησαν αποτύπωμα.
Επιθυμώ να του προκαλέσω αληθινή συγκίνηση, στοχασμό κι αν το επιτρέψει στον εαυτό του, μια ήσυχη επανάσταση. Όχι κραυγαλέα. Αλλά εκείνη τη βαθιά, σιωπηλή μετατόπιση που κάνει κάποιον να πει: «Μήπως έχω ξεχάσει τι σημαίνει ν’ αγαπάς; Μήπως μπορώ να ζήσω αλλιώς;»
Θέλω να θυμίσω στον αναγνώστη πως η αγάπη είναι ακόμα εδώ. Όχι όπως την πλασάρει η εποχή: γρήγορη, εύκολη, εφήμερη, ψηφιακή. Αλλά όπως υπήρχε ανέκαθεν: δύσκολη, τρυφερή, θυσιαστική, πραγματική.
Θέλω να τον κάνει να αναμετρηθεί με τον εαυτό του, να δει κατάματα τις πληγές και τις ευθύνες του, αλλά και να πιστέψει ξανά στην ομορφιά του να δίνεις χωρίς να χάνεσαι. Γιατί τελικά δεν γράφουμε για να εντυπωσιάσουμε. Γράφουμε για να συναντηθούμε.
Στόχος μου είναι να προκαλέσω ενσυναίσθηση και κατανόηση στον αναγνώστη, αναδεικνύοντας την ανάγκη για περισσότερη αλληλεγγύη και ανοιχτές αγκαλιές στον κόσμο.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να μην προστατευτώ πίσω από τις λέξεις. Να μην γράψω για να φανώ σοφός ή ευαίσθητος, αλλά για να ακουμπήσω την αλήθεια, ακόμα κι αν αυτή με ξεγυμνώνει. Ξέρεις, δεν είναι εύκολο να κοιτάξεις μέσα σου και να αναγνωρίσεις τα λάθη σου.
Ήθελα ν’ αφήσω χώρο στη σιωπή, στο απωθημένο, στο ανείπωτο. Δεν ήταν απλώς ζήτημα γραφής, αλλά θέμα θάρρους. Το να γράφεις με ειλικρίνεια είναι σα να περπατάς πάνω σε γυαλί, και πρέπει να είσαι πρόθυμος να ματώσεις, αλλιώς δεν θα ακουμπήσεις ποτέ τον πυρήνα.
Η άλλη δυσκολία ήταν να κρατήσω την ισορροπία: Να μην κατηγορήσω, να μην ηθικολογήσω, να μην δείξω με το δάκτυλο. Ήθελα να γράψω σαν άνθρωπος ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, με τα ίδια λάθη, τις ίδιες ελπίδες, την ίδια ανάγκη για αγάπη.
Πώς ορίζει η εποχή μας την αγάπη και τι μας κοστίζει αυτή η ερμηνεία;
Η εποχή μας έχει κάνει την αγάπη προϊόν. Την έχει τυλίξει σε φίλτρα, likes, «καλημέρες» του copy-paste και προσδοκίες ευκολίας. Δεν υπάρχει βάθος, δεν υπάρχει διάρκεια, δεν υπάρχει υπέρβαση. Η αγάπη είναι κάτι που σήμερα «παίρνεις» κι αν δεν σε βολεύει, το αλλάζεις, όπως αλλάζεις εφαρμογές στο κινητό σου.
Το κόστος είναι υπαρξιακό. Ζούμε σχέσεις με ημερομηνία λήξης. Ανταλλάζουμε συναισθήματα σα να είναι συναλλαγές. Και κυρίως μπερδεύουμε την ανάγκη με την αγάπη. Δεν αντέχουμε τον εαυτό μας μόνο, ψάχνουμε κάποιον να γεμίσει τα κενά μας. Αλλά η αγάπη δεν έρχεται να γεμίσει τα κενά. Έρχεται να συναντήσει πληρότητες.
Όταν η αγάπη γίνεται κατανάλωση, παύει να είναι αγάπη. Γίνεται εθισμός, φόβος, προσκόλληση. Γι’ αυτό και πονάμε τόσο. Όχι γιατί μας λείπει η αγάπη, αλλά γιατί δεν μας έμαθαν πώς να την δίνουμε και να την δεχόμαστε χωρίς όρους.
Τι ρόλο παίζει η συγχώρεση στο έργο σας;
Η συγχώρεση είναι το αόρατο νήμα που ενώνει όλα τα κομμάτια του κειμένου μου. Γιατί όσο κι αν γράψω για την αγάπη, στην πραγματικότητα μιλάω για την ανάγκη να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε αληθινά, αν πρώτα δεν συγχωρήσουμε: «τον εαυτό μας για όσα δεν ήξερε», «τους άλλους για όσα δεν μπόρεσαν να μας δώσουν», «την ζωή που δεν ήρθε όπως την φανταζόμασταν».
Η συγχώρεση δεν είναι παραίτηση από την αξιοπρέπεια. Είναι πράξη βαθιάς σοφίας. Είναι η στιγμή που λες: «Δεν θα κουβαλάω πια το δηλητήριο του χθες στη ψυχή μου. Επιλέγω να απελευθερωθώ». Και μέσα από αυτή την απελευθέρωση, μπορούμε να ξανασυναντήσουμε την αγάπη, καθαρή, άδολη, αυθεντική.
Τι θα λέγατε σ’ έναν νέο άνθρωπο που ψάχνει την αγάπη σήμερα;
Θα του έλεγα να μην βιαστεί να γεμίσει το κενό του με ανθρώπους που τον βλέπουν σαν προσωρινή λύση. Να γνωρίσει πρώτα τον εαυτό του. Να μάθει να κάθεται με την μοναξιά του χωρίς να την απορρίπτει.
Η αγάπη, όταν έρθει, θα είναι μια απόφαση συνάντησης. Όχι ένας πανικός επιβεβαίωσης. Όχι ένα φτηνό υποκατάστατο οικειότητας. Θα είναι δυο άνθρωποι ολόκληροι, που θα στέκονται δίπλα, όχι ο ένας επάνω στον άλλον.
Υπάρχουν στοιχεία του χαρακτήρα σας σε κάποια σημεία του βιβλίου σας; Ποια είναι αυτά;
Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς, είναι όλα μου τα κομμάτια εκεί. Είμαι αυτός που θρηνώ για τις ανθρώπινες σχέσεις που πεθαίνουν χωρίς να δοθούν, είμαι αληθινός όταν εκφράζομαι, όταν ονειρεύομαι έναν κόσμο που να νοιάζεται πραγματικά.
Το κείμενο έχει την γλώσσα των πληγών μου, των λαθών μου, αλλά και των αξιών μου. Είμαι ένας άνθρωπος, όπως πολλοί αναγνώστες μου, ο οποίος παλεύει να μην χάσει την ψυχή του μέσα στην βιασύνη και τον θόρυβο του σύγχρονου κόσμου.
Κυρίως είμαι εκεί όταν λέω ότι η αγάπη είναι παρουσία χωρίς απαιτήσεις. Γιατί αυτό παλεύω να είμαι. Παρών, χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα. Δεν είναι εύκολο, ίσως και να λοιδορούμαι γι αυτό. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος που μου φαίνεται αληθινός.
Είναι εφικτό ένας συγγραφέας να ξεχωρίζει κάποιο από τα βιβλία του; Εσείς προσωπικά μετά από την κυκλοφορία ήδη 13 βιβλίων ξεχωρίζετε κάποια από τις ιστορίες ή κάποιον ήρωα από αυτά;
Στη δική μου περίπτωση δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα βιβλία μου. Όλα έχουν διαφορετική εντελώς θεματολογία, γράφτηκαν σε συγκεκριμένη περίοδο και για έναν ειδικό σκοπό, οπότε όχι, δεν βλέπω κάποιο απ’ τα βιβλία μου με άλλο μάτι.
Όσο για κάποιον ήρωα, ίσως ο Νίκος Πολίτης, ο Ashar και ο Κώστας του βιβλίου «αληθινή Αγάπη», είναι πιο κοντά στον σημερινό μου εαυτό. Οι μεγάλες απώλειες μ’ έχουν κάνει να δω τη ζωή με άλλο μάτι και με διάθεση αλλαγών και αυθόρμητων πράξεων. Όλα στη ζωή είναι απρόβλεπτα. Το μόνο βέβαιο στη ζωή είναι ο θάνατος μας.
Αν μπορούσατε να βάλετε έναν τίτλο στον τρόπο που σκέφτεστε όταν γράφετε ποιος θα ήταν αυτός;
«Ρεαλισμός και ενσυναίσθηση», αυτός θα ήταν ο τίτλος. Παρ’ όλα αυτά στη προσωπική μου ζωή συνεχίζω να ονειρεύομαι, να οραματίζομαι και να δημιουργώ. Πολλές φορές η πραγματικότητα με συνθλίβει. Ίσως ο ρεαλισμός που υπάρχει στη γραφή μου, είναι ένας τρόπος να με αφυπνίζει, επαναφέροντάς με στην κυνική πραγματικότητα. Ευτυχώς αυτές οι δύο διαφορετικές οπτικές, δημιουργούν μια ισορροπία στον τρόπο σκέψης μου.
Έχετε εισπράξει ποτέ κάποια κριτική για το έργο σας με την οποία να διαφωνείτε; Πώς αντιδράσατε ή αισθανθήκατε με αυτό;
Δεν δίνω βάρος στην κριτική, καθώς πιστεύω ότι η τέχνη είναι υποκειμενική και ο κάθε αναγνώστης έχει τη δική του οπτική. Γενικά δεν ασχολούμαι με την κριτική, είτε αφορά τα βιβλία μου, είτε τα θεατρικά μου έργα, ιδιαίτερα την ώρα της δημιουργίας.
Ωστόσο, για το συγγραφικό έργο μου, δεν είχα ποτέ κάποια αρνητική κριτική. Η οπτική του καθενός διαφέρει, είτε όταν δημιουργεί, είτε όταν επιλέγει να διαβάσει ή να παρακολουθήσει μια παράσταση ή μια εκδήλωση.
Γράφω με την ψυχή μου, αγαπώ πολύ αυτό που κάνω κι όταν διαπιστώνω ότι βρίσκει ανταπόκριση, αισθάνομαι βαθιά ικανοποίηση. Πιστεύω ότι υπηρετώ την ποιοτική και την χρήσιμη τέχνη. Υπάρχουν δύο είδη τέχνης: αυτή που μας αγγίζει και αυτή που δεν μας αγγίζει. Πιστεύω ότι τα έργα μου ανήκουν στη πρώτη κατηγορία.
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός συγγραφέα;
Η καθημερινότητά μου ως συγγραφέας δεν διαφέρει από την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που δεν γράφει, ωστόσο συνήθως οι περισσότεροι συγγραφείς είναι μονόχνωτοι. Πρέπει να απομονώνονται, να βρίσκονται σε περισυλλογή και να διαβάζουν. Επομένως δεν έχουν πολύ χρόνο για ανούσιες συζητήσεις, αυτό που λένε «να βρεθούμε για καφέ». Άλλωστε δεν πίνω ποτέ καφέ.
Πώς κι έτσι;
Έτσι! Όπως δεν πίνω αναψυκτικά, όπως δεν τρώω κρέας, ψάρια κι όλα τα πλάσματα της πλάσης.
Και πώς ζείτε;
Με λιγότερες τύψεις!
Ως αναγνώστης ξεχωρίζετε κάποιο είδος λογοτεχνίας;
Η φιλοσοφία και τα βιβλία που έχουν κάτι να πουν με αγγίζουν περισσότερο. Παίρνω πάρα πολλά διαβάζοντας φιλοσοφία. Έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας μου διαβάζοντας φιλοσόφους. Από την άλλη τα διηγήματα και τα μυθιστορήματα με βαθιά νοήματα, που αγγίζουν την καρδιά μου, με συναρπάζουν.
Πολλές φορές ξεκινώ να διαβάζω ένα βιβλίο, φτάνω περίπου στη μέση, απογοητεύομαι και το αφήνω στην άκρη. Γνωρίζω ότι για να γράφει καλά κανείς πρέπει να διαβάζει. Όσο περνούν τα χρόνια έμαθα και κάτι άλλο: για να γράφει καλύτερα κανείς πρέπει αυτά που γράφει να τα έχει ζήσει.
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σε κάποιον ή κάποια που σκέφτεται να ξεκινήσει την δική του συγγραφική διαδρομή και ίσως να διστάζει;
Εάν έχει ως πρότυπα κάποιους επαγγελματίες συγγραφείς πρέπει να γνωρίζει ότι κι αυτοί ερασιτέχνες είναι, που δεν τα παράτησαν. Πάνω–κάτω αυτό πίστευε και ο Λέων Τολστόι. Το μήνυμα είναι: να μην κάνει αυτό που θέλει, αλλά να θέλει αυτό που κάνει.
Ποιο είναι το δικό σας μότο στη ζωή;
«Η αγάπη θα νικήσει!»
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Ο Νίκος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στη Ρόδο το 1960. Σπούδασε Οικονομικές, Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες. Η αγάπη του για το βιβλίο και τη λογοτεχνία είναι η αιτία, που τον ελεύθερο του χρόνο, συνεργάζεται χωρίς αμοιβή με περιοδικά Τέχνης και Πολιτισμού. Αρθρογραφεί σε πολλές εφημερίδες και ήταν εκδότης δυο εφημερίδων: του Συλλόγου Κασιωτών Ρόδου και της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Παροικιακών Σωματείων Ρόδου.
Είναι εμπνευστής και αποκλειστικός διαχειριστής της ιστοσελίδας των απανταχού Δωδεκανησιακών Παροικιακών Ομοσπονδιών «dodekanisos.com.gr». Αγαπημένη του ασχολία είναι η ξυλογλυπτική και τα τεχνουργήματα με «ό,τι ξεβράζει η θάλασσα». Έχει κάνει ατομικές και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Υπήρξε αθλητής στίβου και εκπροσώπησε τα Δωδεκάνησα σε πολλούς διασυλλογικούς αθλητικούς αγώνες.
Είναι Γενικός Διευθυντής του e-ΕΦΚΑ ΠΥΣΥ Νοτίου Αιγαίου, Αντιπρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ρόδου, πρόεδρος του συλλόγου Κασιωτών Ρόδου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Παροικιακών Σωματίων Ρόδου, μέλος του Δ.Σ. της ΠΑ.ΣΥ.Π.Ο.Ε., μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου, του Ολοσοφικού Συνδέσμου Ελλάδας, μέλος της αντικαρκινικής εταιρείας, μέλος του συλλόγου περιβάλλοντος και της μεγάλης του αδυναμίας, της «Δωδεκανησιακής Μέλισσας».
Συμμετέχει στα συνέδρια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου με εισηγήσεις σχετικές με τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου, για την ιστορία, την λαογραφία και την αναπτυξιακή προοπτική των νησιών. Οι εισηγήσεις του συμπεριλαμβάνονται στα «Δωδεκανησιακά Χρονικά» της Σ.Γ.Τ.Δ. Βιβλία του κυκλοφορούν στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Βιβλία του συγγραφέα:
«ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ», ποιητική συλλογή
«ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ», ποιητική συλλογή
«ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ», φιλοσοφικό μυθιστόρημα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
«ΑΓΓΕΛΟΣ μια ζωή σαν παραμύθι», μυθιστόρημα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
«Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΕΔΕΜ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Φυτράκη
«ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΛΥΧΝΑΡΙ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Φυτράκη
«ΑΘΑΝΑΣΙΑ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Παπαζήση
«ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΥΤΥΧΙΑ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Παπαζήση
«ΤΟ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Παπαζήση
«ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΝΟΧΟΣ;», μυθιστόρημα, εκδόσεις Παπαζήση
«ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΣΟΥ», εκδόσεις Παπαζήση
«ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ», μυθιστόρημα, εκδόσεις Παπαζήση
«EVERYTHING IS IN NOTHING», αγγλική έκδοση
«GUILTY CITIZEN?», αγγλική έκδοση
«TRUE LOVE», αγγλική έκδοση (προσεχώς)
Θεατρικά έργα:
«ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ASΗAR», μονόπρακτο, εκδόσεις Παπαζήση
«ΓΕΝΝΗΣΗ, ΖΩΗ, ΘΑΝΑΤΟΣ», μονόπρακτο
«GROUP THERAPY», θεατρικό έργο
«ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ», θεατρικό, standup comedy
«Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ», θεατρικό
«ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ», θεατρικό
«ΣΕ ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ», θεατρικό
«ΑΝΟΙΑ», θεατρικό
«ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΑΛΚΗ», θεατρικό
«ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙ», θεατρικό
«ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ», θεατρικό
About Author
