Έντονα, ζωηρά, γεμάτα χρώμα και δόνηση, τα έργα της Dominique de Bellefroid εκπέμπουν ένα μήνυμα χαράς και ζωντάνιας.
Η έκθεση «Φυσαλίδες» στο Κατάλυμα της Γαλλίας στη Ρόδο με έργα ζωγραφικής δικά της και έργα του φωτογράφου Igor Ochmiansky μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα την Βελγίδα ζωγράφο και να έχουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία μαζί της.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Φωτογραφία Igor Ochmiansky
Τι σημαίνει για εσάς το να είστε καλλιτέχνης;
Η τέχνη για μένα είναι μία αντανάκλαση της ίδιας της ζωής. Το να είμαι καλλιτέχνις λοιπόν σημαίνει ότι είμαι απλά ο εαυτός μου και επιτρέπω στις ιδέες μου να εκδηλωθούν και να πάρουν μορφή σε ένα υλιστικό επίπεδο.
Όμως σαν καλλιτέχνης νιώθω και μία ευθύνη για ότι φέρνω και δείχνω στον κόσμο. Τις στιγμές που ζωγραφίζω προσέχω πολύ την διάθεσή μου και τις προθέσεις μου, γιατί όλα είναι δόνηση που περιλαμβάνει χρώματα.
Τι σας εμπνέει για να δημιουργείτε;
Με εμπνέει το φως, η δόνηση των χρωμάτων, η υπέρθεση και η αντιπαράθεσή τους. Τα χρώματα της φύσης, των ουρανών, οι διαβαθμίσεις των τοπίων το σούρουπο και την αυγή, το συμπαγές και το κενό, η ένταση και η ελαφρότητα.
Με εμπνέει κυρίως η ίδια η ζωή, σαν ένα ενοποιημένο πεδίο μέσα από το οποίο όλη η δημιουργία αναδύεται και στο οποίο επιστρέφει ξανά και ξανά.
Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με τα έργα σας;
Θα έλεγα ότι αυτό που θέλω να μεταφέρω δεν είναι τόσο μήνυμα, όσο μία αίσθηση, μία αίσθηση χαράς και ελπίδας, μία αίσθηση υπέρβασης σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς.
Πώς ήταν το ταξίδι σας στην τέχνη έως τώρα;
Δεν ήταν ταξίδι, είμαι συνεχώς σε εγρήγορση, ενεργή και δημιουργική.
Ας πούμε για τη ζωγραφική: τη στιγμή που ζωγραφίζω, ταξίδι είναι η παρούσα πράξη της ζωγραφικής. Όταν όμως το έργο τελειώνει, γίνεται ένα αντικείμενο και προχωρώ σε κάτι επόμενο.
Πώς συνδέεται η τέχνη με την πνευματικότητα;
Πιστεύω ότι η τέχνη είναι μία αδιαπραγμάτευτη επιθυμία της ψυχής.
Ανέκαθεν ο άνθρωπος, ακόμα κι από την αρχή της εμφάνισης του ανθρώπινου είδους, σχεδίαζε, ζωγράφιζε, σκάλιζε. Είναι κάτι που υπάρχει στα γονίδιά μας, τόσο το να δημιουργούμε, όσο και το να εμποτιζόμαστε και να περιστοιχιζόμαστε από την τέχνη τρέφει την ψυχή μας. Η ψυχή αγαπάει την ομορφιά.
Η τέχνη είναι ανάγκη ή πολυτέλεια για τον άνθρωπο;
Απόλυτη ανάγκη! Πιστεύω ότι αυτή είναι η αληθινή μας φύση.
Κάθε παιδί θέλει να ζωγραφίζει, να δημιουργεί και να εφευρίσκει. Δυστυχώς καθώς μεγαλώνουμε, συχνά η τέχνη παραμερίζεται και σαν επάγγελμα θεωρείται ασταθές.
Μέσα από την παραδοσιακή εκπαίδευση ο νεαρός ενήλικας απομακρύνεται θλιβερά από αυτή την πλευρά του εαυτού του, μέσα από τις αντιλήψεις περί ταλέντου, ενώ στην πραγματικότητα συχνά χρειάζεται μόνο σκληρή δουλειά για να διατηρήσουμε αυτόν τον πολύτιμο σύνδεσμό μας με την ανώτερη αρχή που μας στέλνει πληροφορίες και μας αναζωογονεί.
Πώς προέκυψε η ιδέα της έκθεσής σας στο Κατάλυμα της Γαλλίας στη Ρόδο;
Πριν από τρία χρόνια επισκέφθηκα την Ρόδο και το Κατάλυμα της Γαλλίας και με γοήτευσε η ομορφιά αυτού του μέρους. Έτσι όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να εκθέσω εδώ τα έργα μου, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά!
Το χρώμα, το σχέδιο ή το ύφασμα είναι πιο σημαντικά για εσάς;
Τα χρώματα, το ύφασμα και το σχέδιο βεβαίως και είναι σημαντικά, σε τελική ανάλυση όμως δεν είναι παρά εργαλεία και μέσα που χρησιμοποιώ για να εκφραστώ.
Στα χρώματα αναζητώ έναν συγκεκριμένο τύπο καθαρότητας και διαφάνειας, ώστε να διατηρώ πάντα την δόνηση.
Το ύφασμα στηρίζει τον πίνακα με το στημόνι και το υφάδι. Είναι κι αυτό μία γλώσσα. Η ύφανση, «Arigha» στα εβραϊκά, σημαίνει τον σύνδεσμο ανάμεσα στους ανθρώπους, την συνεχή ύφανση του δικού μας ιστού, του παρόντος και του μέλλοντός μας.
Το σχέδιο αφήνεται να προκύψει από μία αυθόρμητη κίνηση, μία ώθηση της στιγμής που επιτρέπει στο παρόν να υφανθεί μέσα από χρώματα, γραμμές και σχήματα.
Τι σας κάνει ευτυχισμένη;
Ερώτηση εύκολη και δύσκολη ταυτόχρονα. Νιώθω ότι για να ευτυχήσουμε χρειάζεται να γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας, κάτι που πιστεύω ότι είναι έργο μίας ολόκληρης ζωής, το περίφημο «Γνώθι σαυτόν».
Μπορώ όμως να πω ότι με κάνουν ευτυχισμένη και απλά πράγματα, που συχνά θεωρούμε δεδομένα, όπως το φως του ήλιου, τα χρώματα του ουρανού, το μπλέ της θάλασσας, η αγνότητα του χιονιού, η ομορφιά, η ηρεμία και σίγουρα η αγάπη.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Τα σχέδιά μου για το άμεσο μέλλον είναι να επιστρέψω στο ατελιέ μου και να ζωγραφίσω έργα μεγάλης κλίμακας. Θέλω επίσης να συνεχίσω τη δουλειά μου με έργα τριών διαστάσεων, όπως ζωγραφισμένα γλυπτά, που θα εκθέσω στις Βρυξέλλες τον Απρίλιο του 2023.
Όσο για το απώτερο μέλλον, όχι ακριβώς σχέδια, αλλά όνειρό μου είναι να εκθέσω τα έργα μου στην Αμερική.
Ποια είναι η Dominique de Bellefroid
Η Dominique de Bellefroid είναι Βελγίδα ζωγράφος που γεννήθηκε το 1966.
Από πολύ νωρίς ανέπτυξε μια προτίμηση για την τέχνη σε πολλές μορφές, δημιουργώντας ρούχα, σχεδιάζοντας, υφαίνοντας, φτιάχνοντας ψηφιδωτά και ζωγραφίζοντας.
Εκπαιδευμένη ως σχεδιάστρια μόδας, έχει αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στη ζωγραφική τα τελευταία 15 χρόνια, η οποία της παρέχει ένα μέσο διοχέτευσης και έκφρασης της συνεχούς ροής ιδεών που ξεπηδούν από το μυαλό της.
Ξεκίνησε ακαδημαϊκά μαθήματα ζωγραφικής στο Λονδίνο για 3 χρόνια.
Το πάθος της για τα υφάσματα και την υφαντική συνεχίζει να διαπερνά το έργο της, προτιμώντας συχνά να ζωγραφίζει στην ακατέργαστη λινή πλευρά του καμβά για να αφήσει το υφάδι να φανεί ανάμεσα στα χρώματα που έχουν τοποθετηθεί ως αυθόρμητα μοτίβα.
Ακροβατεί ανάμεσα στην παραστατική και την αφηρημένη ζωγραφική, με κύριο γνώμονα την έντονη αίσθηση του χρώματος και τον μεγάλο αυθορμητισμό της. Το ύφος της, της επιτρέπει να είναι ελεύθερη στην επιλογή των μέσων και των υλικών της, χρησιμοποιώντας μερικές φορές λεπτό βερνίκι ή παχύ λάδι όπως ο Basquiat.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ιαπωνία, όπου γοητεύτηκε από τους ουρανούς των εκτυπώσεων, προσανατολίστηκε στην έρευνά της για να αναπτύξει μια μαεστρία στις διαβαθμίσεις του χρώματος που μερικές φορές αντιπαραβάλλει και επικαλύπτει σε πολλά διαδοχικά στρώματα υάλου, ενώ ορισμένοι πίνακες χρειάστηκαν αρκετούς μήνες για να ολοκληρωθούν.
Αυτό που εκπέμπεται από όλα τα έργα της είναι πάνω απ' όλα ένα αίσθημα χαράς, μια παρόρμηση της καρδιάς που είναι δική της και την οποία προσπαθεί να κάνει να δονείται μέσα από τη ζωγραφική της.
