Ο Στέλιος Πετράκης πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Surriento – Ο κόσμος ξανά” του Θανάση Τριαρίδη που ανεβαίνει στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον σε σκηνοθεσία Έφης Μεράβογλου. Με αυτή την αφορμή είχαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε μαζί του.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Φωτογραφία Ιουλία Λαδογιάννη
Τι πραγματεύεται το έργο «Surriento – Ο κόσμος ξανά»;
Το Surriento είναι ένα μελοντολογικό δράμα. Μια ιστορία για τον έρωτα, την αληθινή αγάπη, την απώλεια, τον θρήνο και την ελπίδα. Είναι -σύμφωνα με δήλωση του ιδίου του συγγραφέα- το τελευταίο μη πολιτικό έργο που έγραψε για το θέατρο ο Θανάσης Τριαρίδης και το πιο προσωπικό του.
Ένα μέλλον όπου μπορούμε να γίνουμε όποιοι θέλουμε όποτε το θέλουμε είναι παράδεισος, ουτοπία ή δυστυχία;
Ένα τέτοιο μέλλον, όπου θα είχε κανείς την δυνατότητα να γίνει όποιος θέλει είναι εξ ορισμού δυστοπικό.
Η αναζήτηση διαφορετικής ταυτότητας και διαφορετικών συνθηκών προϋποθέτει πως η υπάρχουσα κατάσταση δεν είναι «καλή», προϋποθέτει πόνο και δυστυχία ώστε να οδηγηθεί κάποιος να προσπαθήσει να αλλάξει όχι μόνο την ταυτότητά του, να γίνει κάποιος άλλος αλλά και ολόκληρη τη συνθήκη της ζωής του.
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στην παράσταση;
Η παράσταση είχε ανέβει πριν από 2-3 χρόνια στο Εργοτάξιον με εμένα και την Κατερίνα Μπουζάνη στον ρόλο της «Γ», διέγραψε μια πολύ επιτυχημένη πορεία και τώρα, στο δεύτερο ανέβασμά της τον ρόλο της «Γ» τον έχει η Ιωάννα Πηλιχού.
Εγώ βρέθηκα στην πρώτη διανομή με λίγο αστείο και ανορθόδοξο τρόπο, αφού στην ουσία αυτοπροτάθηκα για τον ρόλο. Εϊχαμε συναντηθεί τυχαία με την σκηνοθέτη της παράστασης Έφη Μεράβογλου και τον Γιώργο Κάλτσα σε μια παραλία της Κρήτης, τυχαίνει να έχουμε καταγωγή από το ίδιο μέρος.
Αφού πιάσαμε την κουβέντα και είπαμε τα σχέδια μας για τον χειμώνα που θα ακολουθούσε, η Έφη με ρώτησε αν είχα υπ’ όψιν κάποιον ηθοποιό που θα ταίριαζε στον ρόλο όπως μου τον είχε περιγράψει. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα φανταστείτε. Εμένα το έργο μού είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον, αυτοπροτάθηκα και λίγους μήνες μετά ξεκινήσαμε τις πρόβες για το πρώτο ανέβασμα του surriento.
Ποιος είναι ο ρόλος σας;
Το έργο έχει δυο ρόλους, τον Α και την Γ. Ο Α που υποδύομαι εγώ είναι ένας ντροπαλός και συνεσταλμένος μουσικολόγος που βίωσε τον έρωτα στο απόλυτο και έτσι βιώνει και την απώλεια σε απόλυτο βαθμό.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Η συνεργασία με τους υπόλοιπους συντελεστές είναι άριστη. Με την Σκηνοθέτη Έφη Μεράβογλου και τον Παραγωγό Γιώργο Κάλτσα μας συνδέει έτσι κι αλλιώς φιλία χρόνων, ανήκω και στο δυναμικό των διδασκόντων στο «92 Art» που έχουν οι παραπάνω.
Με την Ιωάννα Πηλιχού δεν γνωριζόμασταν αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί της γιατί εκτός από μια εξαιρετικά ταλαντούχα ηθοποιός είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος.
Από την πρώτη μας συνάντηση και την πρώτη ανάγνωση του έργου ήταν σαν να γνωριζόμαστε χρόνια ενώ και η σκηνική μας επικοινωνία προέκυψε άμεσα και αβίαστα. Η Ιωάννα είναι από τους ηθοποιούς εκείνους υπηρετούν όχι μόνον τον ρόλο τους αλλά και το συνολικό όραμα της παράστασης, ένας άνθρωπος που χαίρεσαι να συνεργάζεσαι μαζί του.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Το θέατρο για εμένα είναι η μεγάλη, σταθερή συνισταμένη της ζωής μου. Εκτός από ηθοποιός, διδάσκω υποκριτική σε διάφορα θεατρικά εργαστήρια, γράφω και σκηνοθετώ θεατρικά έργα, κάνω και θεατρικές παραγωγές με την ομάδα μου την “Akatsuki theatre Company”, ενώ παράλληλα ολοκληρώνω τις σπουδές μου και στην θεατρολογία . Το θέατρο βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μου.
Γεννιέται ή γίνεται ο καλλιτέχνης;
Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με μια φυσική ροπή προς την τέχνη έτσι κι αλλιώς, ακόμα και αν δεν το έχουν συνειδητοποιήσει. Από τα πρώτα πράγματα που κάνει ένα μικρό παιδί είναι να ζωγραφίζει, να μιμείται, να αναπαράγει συμπεριφορές και να δημιουργεί ήχους.
Για να γίνει όμως καλλιτέχνης κάποιος δεν αρκεί αυτή η φυσική ροπή ή το πηγαίο ταλέντο. Η επαγγελματική ενασχόληση με τις τέχνες προϋποθέτει εξειδικευμένες σπουδές.
Στην εποχή μας τέχνη και επιστήμη συμβαδίζουν, η επιστήμη αναβαθμίζει και πλαισιώνει την τέχνη. Για εμένα καλλιτέχνης χωρίς σπουδές και εξειδίκευση, όσο ταλέντο και αν διαθέτει, δεν νοείται.
Υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε στη ζωή σας αν γινόταν πραγματικότητα… ο κόσμος ξανά;
Ναι. Όλοι οι άνθρωποι στην πορεία της ζωής τους κάνουν πράγματα που εύχονται να μην είχαν κάνει ή δεν κάνουν πράγματα που θα ήθελαν πολύ να έχουν κάνει.
Προσωπικά, αν μπορούσα να αλλάξω κάτι θα ήθελα να έχω ταξιδέψει περισσότερο και να έχω ξεκινήσει, άρα και ολοκληρώσει τις σπουδές μου νωρίτερα.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ
Ο Στέλιος Πετράκης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976.
Είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και επι πτυχίω φοιτητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ.
Από το 1999 που αποφοίτησε από τη Δραματική σχολή εργάζεται ανελλιπώς ως ηθοποιός στο ελεύθερο και στο Εθνικό Θέατρο καθώς και στην τηλεόραση.
Στην τηλεόραση έχει ερμηνεύσει βασικούς ρόλους σε επιτυχημένες σειρές. Ενδεικτικά: «Να με Προσέχεις» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, «Το Παιχνίδι της συγνώμης» Του Μανούσου Μανουσάκη, «Δελληγιάνειο Παρθεναγωγείο» των Χάρη Ρώμα-Άννας Χατζησοφιά, «Λόλα», «Πάλι από την αρχή», «Μις Νταίζη» κ.α.ενώ εργάζεται ανελλιπώς και στο θέατρο από το 1999.
Το 2001-2002 απέσπασε τιμητική διάκριση ανδρικής ερμηνείας στο 25ο Φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους της Δράμας για την ερμηνεία του στον ρόλο του «Θανάση» στην ταινία «Προς τη Νίκη» του Θανάση Νάσκαρη.
Το 2017 ίδρυσε την Ομάδα Παραστατικών Τεχνών «Akatsuki» η οποία έχει ως σκοπό να κάνει παραστάσεις αντλώντας κυρίως από έργα της Λογοτεχνίας του Φανταστικού, της Λογοτεχνίας Τρόμου, των Ιαπωνικών anime και manga και γενικότερα της ποπ κουλτούρας, διερευνώντας παράλληλα την ερμηνευτική προσέγγιση των μεταφυσικών πλασμάτων στο θέατρο.
Η «Akatsuki» έχει μέχρι στιγμής παρουσιάσει τρεις παραστάσεις σε σκηνοθεσία του Στέλιου Πετράκη: 2017-2018 «Techou – Το Τεφτέρι», στο Θέατρο «Λύχνος», 2019-2020 «KURO» στο Θέατρο «ΠΚ», 2023 Ζ.Π.Σαρτρ «Κεκλεισμένων των Θυρών» στο Studio Μαυρομιχάλη.
Ο Στέλιος Πετράκης το 2010-2011 βραβεύθηκε με το τρίτο βραβείο (πρώτο και δεύτερο δεν απονεμήθηκαν) στον κρατικό διαγωνισμό συγγραφής θεατρικών έργων του υπουργείου πολιτισμού στην κατηγορία «Συγγραφή παιδικού θεατρικού έργου» για το έργο του «Τα ξωτικά του μαγεμένου δάσους».
About Author
