Η Χριστίνα Αναστασιάδου παίζει στην παράσταση «Απόγνωση» που ανεβαίνει από την Εταιρεία Θεάτρου Ρέκτις σε σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά από την Δευτέρα 16 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Αλκμήνη.
Η «Απόγνωση» παίχτηκε πέρσι σε ένα κατάμεστο από κόσμο θέατρο σε όλες τις παραστάσεις και συγκέντρωσε όχι μόνο την τεράστια αποδοχή του κοινού αλλά και εξαιρετικές κριτικές!
Η θεματολογία της παράστασης αποκτά στην εποχή μας μια δραματική επικαιρότητα, καθώς όλο και πιο συχνά έρχονται στη δημοσιότητα ειδήσεις που μας συγκλονίζουν με την έκταση και με τη βιαιότητά τους, έχοντας σχεδόν ως αποκλειστικό τους θύμα τις γυναίκες.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Μιλήστε μας για την θεατρική ομάδα Ρέκτις. Πότε και πώς δημιουργήθηκε και ποιο είναι το όραμά σας;
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές μας με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, έχοντας μοιραστεί προβληματισμούς, ανησυχίες και ιδέες, αντιληφθήκαμε πως η αγάπη μας για το θέατρο και η ανάγκη μας να πάρουμε θέση μέσω της τέχνης απαιτούσε από εμάς να σταθούμε με δύναμη και επαγγελματισμό σε αυτόν τον χώρο.
Έτσι, δημιουργήσαμε την εταιρεία μας. Σκοπός μας είναι να δημιουργούμε, έχοντας ως αφορμή όλα αυτά τα τρομερά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ποιος είναι ο πυρήνας του έργου «Απόγνωση»;
Η «Απόγνωση» μιλά ανοιχτά για την βία κατά της γυναίκας, την κακοποίησή της είτε είναι λεκτική είτε σωματική, την γυναικοκτονία που τον τελευταίο καιρό αποτελεί από τις πιο συχνές ειδήσεις στις τηλεοράσεις μας.
Πρόκειται για μια κραυγή διαμαρτυρίας για την απόγνωση της γυναίκας που ζει μέσα στην βία, αλλά και για την κοινωνία η οποία απλώς κοιτά τα γεγονότα να συμβαίνουν.
Η παράσταση ανεβαίνει φέτος για δεύτερη χρονιά. Τι αποκομίσατε από την περσινή εμπειρία;
Η περσινή εμπειρία μάς γέμισε συγκίνηση και μάς έφερε αντιμέτωπους με το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των θεατών είχε ακούσει, είχε γίνει μάρτυρας ή, δυστυχώς κάποιες φορές είχε βιώσει ιστορίες ανάλογες με τις ιστορίες του έργου.
Ήταν μεγάλη η συγκίνησή μας όταν αντιλαμβανόμασταν πως οι θεατές συμμετείχαν στην διαμαρτυρία μας και αποκτούσαμε πια μαζί μια κοινή, πολύ δυνατή φωνή.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Περικλή Μοσχολιδάκη που έγραψε τα κείμενα και σκηνοθέτησε την παράσταση;
Ο κ. Μοσχολιδάκης είναι σπουδαίος άνθρωπος και μας βοήθησε με την εμπειρία του από την πρώτη στιγμή να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο.
Έγραψε αυτό το τόσο σημαντικό έργο, με την ιδιαίτερη γραφή του και στην συνέχεια το σκηνοθέτησε, βοηθώντας μας να φτάσουμε στις ιστορίες που έγραψε. Η συνεργασία μας είναι πολύ όμορφη, με σεβασμό και ευγένεια.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στην κοινωνία;
Κάνοντας τα πρώτα μου βήματα στον χώρο και αναλαμβάνοντας αυτόν τον ρόλο μη έχοντας πολύ εμπειρία ακόμη, θα έλεγα πως, μέσω κάποιων καλλιτεχνών τους οποίους θαυμάζω και μου αρέσει πολύ να τους ακούω να μιλάνε για το θέατρο και γενικά για την τέχνη, καταλαβαίνω πως ο ρόλος του καλλιτέχνη τελικά, είναι με το έργο του να επαναστατεί, να διαμαρτύρεται και να δίνει φωνή σε όσα δεν μπορούν να ακουστούν.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Το θέατρο για εμένα είναι ελευθερία και πάθος. Έχω την αίσθηση πως στο θέατρο όταν κάτι περιορίζεται από τα προσωπικά δεσμά μας, επομένως στερείται της ελευθερίας και του πάθους, είναι μέτριο.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο βάσανο, το οποίο όμως σε οδηγεί σε έναν δρόμο που απαιτεί να λύσεις αυτά τα προσωπικά δεσμά, τεχνικά και μη. Με αυτόν τον δρόμο καταλήγουμε και πάλι στην ελευθερία.
