“Tales of Aeolus” από τους Outpass
Ένα από τα πιο ευχάριστα συναισθήματα είναι να μαθαίνεις ότι γύρω σου άνθρωποι δημιουργούν. Μέσα στις δυσκολίες της εργασίας, της οικογένειας, βρίσκουν χρόνο να κάνουν με μεράκι πραγματικότητα τα όνειρά τους. Και όταν ένα Ροδιακό συγκρότημα, από «εραστές της τέχνης» μουσικούς, με ήδη ένα album στο ενεργητικό τους, επιχειρούν να βγάλουν ένα δεύτερο έργο και μάλιστα ορχηστρικό, ξέρεις ότι κάτι σίγουρα αξιοπερίεργο συμβαίνει. Και όταν εμπνέεται από τον ταξιδευτή άνεμο και τις ιστορίες που μας λέει ο Αίολος, τότε το εγχείρημα φαντάζει και αξιόλογο. Η αναφορά γίνεται φυσικά στους Outpass και το νέο τους album “Tales of Aeolus".
Την αρχή των Outpass μπορείς να την πας έως και 10 χρόνια πίσω, όταν ο πυρήνας τους ήταν οι Escape, από τους Στέργο Φουτούλη (τύμπανα), Lee Μαυρόστομο (φωνητικά), Σοφία Βασιλαράκη (φωνητικά) και Αλέξανδρο Χούλη (κιθάρα). Το 2013, με την προσθήκη των Παναγιώτη Πατσάη (μπάσο), Νεκτάριου Καλομοίρη (πλήκτρα) και Αντώνη Αναστάση (τσέλο), δημιουργείται ένα νέο συγκρότημα, με ένα δικό του προσωπικό ήχο. Σκοπός, όχι απλά να παίζουν ζωντανά την αγαπημένη τους μουσική με το δικό τους μοναδικό τρόπο, αλλά να προσθέσουν τη δική τους καλλιτεχνική συνεισφορά στη ροκ σκηνή, να καταγράψουν την ψυχή τους για τα ευήκοα ώτα και να αποθανατίσουν τα πιο έντονά τους συναισθήματα μέσα από τους ήχους που λατρεύουν.
Στο πρώτο τους album, το Outpass, ένα άλμπουμ αφιερωμένο στους αγαπημένους τους ροκ ήχους και ρυθμούς, αλλά και βγαλμένο από τις πιο τραγικές και έντονες στιγμές τους, υπάρχουν τραγούδια που μπορούν να σε στοιχειώσουν, να σε συγκινήσουν. Το πρώτο εγχείρημα υπήρξε μία έκφραση αγάπης, ένας πειραματισμός, μία αναζήτηση ύφους, μία κατάθεση έντονων στιγμών, και γι’αυτό κάθε τραγούδι στο πρώτο album, είναι μοναδικό, στέκεται από μόνο του. Το «Tales of Aeolus» προσφέρει επίσης μοναδικά κομμάτια, αλλά στο σύνολό τους, όλα μαζί είναι πιο δυνατά, γιατί αφηγούνται μια ιστορία, είναι από μόνα τους μια διαδικασία. Όπως περιγράφει χαρακτηριστικά ο Αλέξανδρος «τα τραγούδια μπορεί να μην γράφτηκαν με αυτή τη σειρά, αλλά θέλουν να πουν μία ιστορία. Ξεκινάμε με το «Zefyr», από τον Ζέφυρο, τον άνεμο που θέλει κάθε ναυτικός στο ξεκίνημα του ταξιδιού του, προχωράμε στο «Sirocco» έναν πιο γρήγορο άνεμο που βοηθά στην ταχύτητα του ταξιδιού, για να έρθει ο καυτός «Livas» και να αλλάξει τις συνθήκες. Και μετά τη ζέστη, έρχεται η «Fortuna», καταιγίδα αλλά και τύχη, που σου φέρνει τα πάνω κάτω. Ακολουθεί το «The Day after» (Η επόμενη ημέρα) με τη μελαγχολία της αλλαγής, την κούραση μετά από μία μεγάλη περιπέτεια. Και μόλις ηρεμήσεις σε υποδέχεται το «Dreams» (Όνειρα) γιατί πλέον, αφού περάσεις τα δύσκολα, μπορείς να ονειρευτείς, και να ατενίσεις τους «Horizons» (Ορίζοντες) και να αρχίσεις να σχεδιάσεις ένα νέο «Journey» (Ταξίδι) αλλά και να λάβεις υπόψη σου το «Autumn», το φθινόπωρο που ολοκληρώνει έναν κύκλο».
Και πόσο δίκιο έχει ο Αλέξανδρος… ένας επαγγελματίας, με οικογένεια, υποχρεώσεις, κοινωνική δραστηριότητα και μία απίστευτη αγάπη για τη μουσική. Βρεθήκαμε ένα βράδυ Δευτέρας, απλά για να μου δώσει το CD στην φυσική του μορφή και καταλήξαμε να μιλάμε για ώρες, ανταλλάσσοντας μουσικές και άλλες εμπειρίες και πάντα να επιστρέφουμε στο πόσο ιδιαίτερο είναι το όλο εγχείρημα.
Μία βασική μου ερώτηση είναι το γιατί; Γιατί μία ομάδα ανθρώπων, μικτή, δηλαδή με «ερασιτέχνες» και επαγγελματίες μουσικούς, πειραματίζεται με κάτι τόσο σπάνιο για τα τοπικά και ελληνικά δεδομένα; Ένα ορχηστρικό έργο; Όπως περιγράφει ο Αλέξανδρος, αυτό ξεκίνησε ως πείραμα και τελικά αναδείχθηκε σε έναν πλήρες έργο, που αγκαλιάστηκε σαν ιδέα από την ομάδα. Μπορεί ο ίδιος να μην το παραδέχεται, αλλά ο Αλέξανδρος είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από τους Outpass, αυτός που εμπνέεται τα περισσότερα κομμάτια, αλλά και ο πιο team player μουσικός που έχω γνωρίσει. Αρνείται τον όρο συνθέτης, γιατί νιώθει ότι τη μουσική τελικά την γράφουν οι Outpass. Ανεξάρτητα από τον ποιον προέρχεται η ιδέα, κάθε κομμάτι γράφεται από όλους μαζί. Μέσα από τις πρόβες, με μπόλικο πειραματισμό, διάλογο, καλλιτεχνικές αψιμαχίες και υπέροχους αισθητικούς συμβιβασμούς ανακαλύπτουν την τελική μορφή του κάθε κομματιού μαζί, σαν ομάδα. Και έτσι, κάθε κομμάτι ανήκει σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά.
Το δεύτερο μεγάλο ερώτημά μου είναι το πώς; Πως χρηματοδοτείται μία τέτοια εργασία; Ο εξαιρετικός ηχογραφημένος ήχος, τα στούντιο, τα μάστερ, τα εξαιρετικά καλαίσθητα οπτικά, γραφικά ή βίντεο, που συνοδεύουν τη δουλειά τους; Και η απάντηση φυσικά είναι ότι όλο αυτό, το μοναδικό αποτέλεσμα των Outpass, είναι αυτοχρηματοδοτούμενο. Φυσικά, έχουν δίπλα τους καλλιτέχνες, εξαιρετικούς ο καθένας στον τομέα του, που στηρίζουν την προσπάθεια. Κάθε σημείο της παραγωγής είναι φροντισμένο με αγάπη, με έξυπνους τρόπους, αποτέλεσμα της εμπειρίας των συντελεστών. Και όσο δύσκολο να είναι στις ημέρες μας, η λογική είναι τόσο απλή: «Δίνουμε την ψυχή μας σε αυτή τη μουσική, το κάνουμε με μεράκι και οφείλουμε να τη μοιραστούμε με τον κόσμο». Και θα την μοιραστούν ζωντανά, στις 12 Σεπτεμβρίου 2018, στο Θέατρο Μεσαιωνικής Τάφρου, σε μία μουσική εμπειρία, ανοικτή για το κοινό, που κανείς δεν πρέπει να χάσει.
Το Tales of Aeolus θα σου προσφέρει μία μοναδική οικειότητα, κάτι γνώριμο, αλλά καινούριο και θα σε ξαφνιάσει εκεί που δεν το περιμένεις, με μία νότα που δεν προέβλεψες, μία παύση που δεν περίμενες. Γιατί, η μεγαλύτερη κατάκτηση των Outpass, είναι η ελευθερία τους να δημιουργήσουν με αγάπη αυτό που ακριβώς θέλουν! Όσο επίπονο και να είναι, κάθε κομμάτι τους είναι αυτό που ήθελαν και το έφθασαν εκεί που μπόρεσαν με τα μέσα που είχαν, χωρίς να περιορίζονται από τις νόρμες και τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας. Και είναι ελεύθεροι, γιατί δεν φοβήθηκαν να περάσουν τη δημιουργική καταιγίδα για δεύτερη φορά και να ανακαλύψουν τον νέο εαυτό τους, και συνεχίζουν να ονειρεύονται, να δημιουργούν, και να έχουν εμάς, γενναιόδωρα, συνταξιδευτές στις πιο προσωπικές μουσικές καταθέσεις της ψυχής τους.
Μιχάλης Καβουκλής
