Ο Άρης Ξυπολιτόπουλος επιστρέφει δριμύτερος. Τολμηρός και ανατρεπτικός, όπως τον γνωρίσαμε από το "Business Basics, η μέθοδος του Ναυαγού", δίνει και πάλι το στίγμα του μέσα από το νέο του βιβλίο με τίτλο "ANTI SOFT" που μόλις κυκλοφόρησε από την Ελληνοεκδοτική.
Στο στόχαστρό του αυτή τη φορά μπαίνει η αυτοβελτίωση και όλες οι σύγχρονες θεωρίες περί προσωπικής ανάπτυξης. Ιδέες που κατακλύζουν τον χώρο εδώ και δεκαετίες, όπως η θετική σκέψη, ο δημιουργικός οραματισμός, ο νόμος της έλξης, η άνευ όρων αγάπη προς όλους και η αναζήτηση του ανώτερου εαυτού αμφισβητούνται και διακωμωδούνται μέχρι τελικής πτώσης!
Ο Άρης είναι λίγο ακατέργαστος, σκέφτεται διαφορετικά, μιλάει και γράφει έντονα και προσεγγίζει την προσωπική ανάπτυξη όπως και το business: χωρίς γιρλάντες και back to basics!
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Γιατί διαλέξατε τον τίτλο «Anti Soft» για το νέο σας βιβλίο;
Ο μέσος δυτικός άνθρωπος σήμερα είναι χορτάτος και μαλθακός. Είναι ο ανθρωπότυπος που συναντάς παντού και περιγράφω στο βιβλίο: ο Απροσπάθητος, ο Κλαψολύγμης και ο Δενφταίογλου.
Γκρινιάζει εύκολα, κλαίγεται πολύ, αναβάλει πολύ, ποζάρει χωρίς να έχει πετύχει τίποτα, απαιτεί περισσότερα από όσα δίνει, βιάζεται να πετύχει κι όταν αποτυγχάνει κατηγορεί κάποιον άλλον. Και δίπλα του έχει τον coach Νιώθογλου να του χαϊδεύει τα αυτιά και να του λέει πως «είναι αρκετός όπως είναι» ενώ δεν έχει νικήσει τίποτα και κανέναν.
Το βιβλίο πάει αντίθετα στο ρεύμα της εποχής και κόντρα στην βασική αφήγηση της αυτοβελτίωσης η οποία ταΐζει τον αναγνώστη με συναισθηματισμό κάνοντάς τον να πιστεύει ότι η ζωή έχει κάποια σχέση με το πώς αυτός νιώθει.
Το αντίθετο ισχύει. Η ζωή συμβαίνει πάρα το τι νιώθεις κι όχι επειδή εσύ νιώθεις. Κι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για σύγκρουση και μεγαλώνει με την πίεση, όχι με «είσαι αρκετός» και motivational τραγουδάκια.
Αυτά θυμίζει το βιβλίο. Το ANTISOFT είναι ο τίτλος που με μια λέξη δίνει στίγμα σε όσους ψάχνουν πραγματική προσωπική ανάπτυξη και όχι Άρλεκιν ενσυναίσθησης.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη παγίδα για τον σύγχρονο άνθρωπο που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του μέσα από το new age κίνημα;
Να χάσει τον εαυτό του μέσα σε έναν λαβύρινθο πνευματισμού χωρίς πνευματική άγκυρα γεμάτο συναισθηματικά ακροβατικά όπου προσπαθεί να αυτοφωτιστεί, να αυτοερωτευτεί, να αυτοσυγχωρεθεί, να αυτοσωθεί, να αυτοεκπληρωθεί, οραματιζόμενος έναν -τάχα μου- «ανώτερο» εαυτό. Να πιστέψει πώς αρκεί να το σκεφτεί και έγινε κιόλας. Να νομίζει πως αν νιώσει «αφθονία» μέσα του θα νικήσει την ανεπάρκεια έξω του.
Πως χειροκροτώντας ενσυναισθητικές αναρτήσεις στα social μπορεί να κατευνάσει το ego και την φιλοδοξία του. Πως αν «αγαπάει» όλο τον κόσμο κανείς και τίποτα δεν θα τον ανταγωνιστεί και μυστηριωδώς θα λυθούν όλα του τα προβλήματα. Να περάσει την συμπαντολογία για αληθινή φιλοσοφία και την αγαπολογία για αγωγή.
Και μετά από όλα αυτό το overdose ψευδο-ποζιτιβισμού να κρασάρει απότομα στην πραγματικότητα και κοιτάζοντας στον καθρέφτη να δει τον εαυτό του ναυαγό, ανεπαρκή, αδύναμο, δυστυχισμένο… και υποκριτή.
Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι έχει επικρατήσει στην εποχή μας η κουλτούρα της θετικής σκέψης;
Τα γεμάτα στομάχια θέλουν να ψυχαγωγούνται. Ο ποζιτιβισμός πουλάει εύκολα στους χορτάτους. Δεν θα μπορούσες να πουλήσεις τέτοιες ανοησίες στους παππούδες που ξημερώνονταν στο χωράφι και μεγάλωναν ένα τσούρμο παιδιά χωρίς ΙΚΑ κι επιδόματα.
Η «θετική σκέψη» είναι αέρας κοπανιστός που πουλάει εύκολα στους σημερινούς παιδήλικες που ζουν από χόμπι. Όταν η ζωή ανεβάσει την θερμοκρασία όλα αυτά φεύγουν από το παράθυρο κι ο άνθρωπος μένει γυμνός να ψάχνει όπλα για να παλέψει και πνευματικές άγκυρες που αντέχουν όταν ο ίδιος καταρρέει.
Τι το κακό έχει η επιθυμία για αυτογνωσία και αυτοπραγμάτωση;
Κανένα κακό δεν έχουν, απλώς είναι διαφορετικά πράγματα. Η αυτοπραγμάτωση απαιτεί οικονομική άνοιξη, η αυτογνωσία είναι all season. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς την αυτοπραγμάτωση, όχι όμως χωρίς την αυτογνωσία.
Οι παππούδες μας όχι αυτοπραγμάτωση δεν είχαν αλλά δεν ήξεραν γράμματα καλά-καλά. Γνώριζαν όμως βαθιά τον εαυτό και την ζωή επειδή ζούσαν δυσκολότερα από εμάς και η πνευματική τους άγκυρα ήταν ο Θεός. Κι Αυτός δεν φεύγει από το παράθυρο όταν ο άνθρωπος ναυαγεί.
Μέσα από την μάχη, την απώλεια και το προσωπικό κόστος γνωρίζεις ποιος είσαι, όχι επειδή διάβασες Maslow και Tony Robbins ή κάποιο Άρλεκιν αυτοβελτίωσης σου ψιθύρισε αγαπολογίες με φόντο το ηλιοβασίλεμα.
Η αυτογνωσία είναι κόλλυβα, όχι κουφέτα. Βιώνεται, δεν διαβάζεται. Και πληρώνεται ακριβά.
Τι πιστεύετε για την ευγνωμοσύνη και την άνευ όρων αγάπη;
Άνευ όρων αγάπη έχει μόνο ο γονιός για το παιδί του κι ο Θεός για τον άνθρωπο. Όλοι οι άλλοι αγαπάμε υπό όρους και θα έπρεπε να μιλάμε όσο θυσιαζόμαστε, όχι όσο νιώθουμε.
Η αγάπη όπως την δίδαξε ο Χριστός είναι σταυρός, είναι θυσιαστική κίνηση (όχι συναισθήματα), έχει κόστος και απαιτεί τρελό αγώνα με τον εαυτό για να μπορέσει ο άνθρωπος να αγαπήσει πραγματικά τον πλησίον με τον οποίο μπορεί και να διαφωνεί.
Ποιος έχει τέτοια αγάπη σήμερα; Οι τροβαδούροι της ενσυναίσθησης; Για τράβα τους την πρίζα να σπάσει το προσωπείο να δούμε πόσο ego κρύβεται από κάτω…
Η ευγνωμοσύνη απευθύνεται σε πρόσωπο. Όχι στο «σύμπαν». Αναγνωρίζοντας το καλό που μου έκανε ένα άλλο πρόσωπο ταπεινώνω τον εαυτό μου μπροστά του γιατί αν δεν ήταν αυτός εγώ θα ήμουν κάτι λιγότερο.
Ευγνωμοσύνη στο «σύμπαν» είναι απλώς άλλη μια εγωπάθεια του χορτάτου «αυτό-φωτιζόμενου» ανθρώπου που ενώ ποζάρει για ενάρετος και ταπεινός στα social media δεν ταπεινώνεται αναζητώντας την αλήθεια αλλά, ως ψευδο-φιλόσοφος, την κόβει στα μέτρα του και ωρύεται «η αλήθεια ΜΟΥ»…
Αυτά όλα είναι φθηνοί συναισθηματισμοί που πουλάει η βιομηχανία της αυτοβελτίωσης σ’ αυτούς που χαζεύουν τον εαυτό τους από τα παράθυρο. Που μένουν δηλαδή στην επιφάνεια γιατί δεν τολμούν να κοιτάξουν μέσα τους όπου φωλιάζει δειλία, μικρότητα αλλά και μεγαλομανία, κακία, άγνοια, ανυπομονησία και έλλειψη κριτικής ικανότητας.
Άνθρωπος που δεν ξέρει τον εαυτό του πώς μπορεί να είναι ευγνώμων και πώς μπορεί να αγαπάει; Αν δεν έχεις δει την μαυρίλα μέσα σου πώς θα ταπεινωθείς απέναντι στο θέλημα κάποιου άλλου;
Τι λάθος κάνουν οι οπαδοί του νόμου της έλξης;
Το ίδιο που κάνουν και όσοι πιστεύουν στους αστρολόγους και τις καφετζούδες. Δεν έχουν καμμία διαφορά μεταξύ τους, κατά βάση είναι αέρας κοπανιστός για να εντυπωσιάζει τους ελαφρόμυαλους που νομίζουν πως αν το φανταστείς ή το ευχηθείς θα γίνει κιόλας.
Η ζωή είναι φτιαγμένη από σύγκρουση και ανεπάρκεια, όχι από «ενέργεια». Και νικιέται με δράση, όχι με οραματισμούς.
Υπάρχουν κανόνες που διέπουν τη ζωή ή όλα είναι τυχαία;
Φυσικά και υπάρχουν, είναι όλο το δεύτερο μέρος του βιβλίου. Κάθε άνθρωπος που μεγαλώνει και ωριμάζει και αποτυγχάνει και του κοστίζει αποκλείεται να μην τα δει. Ίσως να μην μπορεί να εκφράσει ακριβώς αυτό που είδε. Αλλά το βλέπει.
Κανένα σύμπαν δεν συνωμοτεί, αντιθέτως η ζωή σε βαράει αλύπητα μέχρι να αποδείξεις τον εαυτό σου και να σε μάθεις. Και χωρίς ανελέητη δράση κανένας οραματισμός ποτέ δεν έφερε αποτελέσματα. Ό,τι ματώσεις θα γίνει. Όλα τα άλλα θα πάνε στον κάδο ανακύκλωσης.
Τελικά ποιος άνθρωπος είναι επιτυχημένος;
Εκείνος που πετυχαίνει στόχους, που νικάει την ανεπάρκεια και την σύγκρουση, που επιμένει και αποδρά από τα ναυάγια, που στέκεται πάνω από εμάς μέσα στο κοινωνικό matrix.
Μια μεζούρα με την οποία μετράμε το πού είμαστε, το πού θέλουμε να φτάσουμε αλλά και το τι είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε για να το κατακτήσουμε.
Μπορείς να είσαι αδρανής και πετυχημένος; Όχι. Ικανοποιημένος ναι, πετυχημένος όχι. Μπορείς να είσαι πετυχημένος χωρίς δοκιμασία; Όχι. Πρέπει να νικήσεις κάτι για να είσαι πετυχημένος. Το περιγράφω αναλυτικά μέσα στο βιβλίο.
Είναι ταυτόσημες έννοιες για εσάς η επιτυχία και η ευτυχία;
Όχι φυσικά. Επιτυχία σημαίνει νίκες. Η ευτυχία είναι πιο περίπλοκη έννοια. Είναι μεν η πληρότητα που νιώθεις όταν προσφέρεις για το καλό κάποιου άλλου αλλά προϋποθέτει ελευθερία, αποδοχή, μοίρασμα, κάποια έστω μικρή αναγνώριση.
Είμαστε πλάσματα του δούναι και λαβείν και έχουμε προσδοκίες από την ζωή και τους άλλους. Μπορεί αυτό να μηδενιστεί εντελώς; Δύσκολο. Για δοκίμασε να ερωτευτείς χωρίς ανταπόκριση να δούμε πόσο ευτυχισμένος νιώθεις απορριπτόμενος. Και η ευτυχία είναι μια μεγάλη εφ’ όρου ζωής εκπαίδευση.
Πώς καταλήξατε στη θεωρία που αναπτύσσετε στο βιβλίο σας;
Ζώντας, παθαίνοντας, μαθαίνοντας, παρατηρώντας τον εαυτό και τους άλλους… και πληρώνοντας το κόστος. Δεν είναι θεωρία, είναι μια συγκεκριμένη αντίληψη και καθημερινή πρακτική, είναι χάρτης επιβίωσης.
Είχα και έχω επιθυμία να καταλάβω, στο μέτρο που μπορώ, πώς δουλεύει αυτό το πράγμα που λέγεται ζωή και τι πλάσμα είναι ο άνθρωπος που την μια μέρα τον χαίρεσαι βασιλιά και την άλλη τον κλαις ναυαγό, την μια είναι δειλός και την άλλη ήρωας, την μια σοφός και την άλλη ανόητος.
Ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο που μόλις ξεκινάει τη ζωή του;
Υπάρχουν διαχρονικές αρχές -universal principles- που ορίζουν την ζωή, τον άνθρωπο και την συμπεριφορά, πράγματα που είναι απόλυτα και όχι σχετικά όπως ψευδώς διαλαλεί η σημερινή εποχή. Να ψάξει να βρει αυτές τις αρχές. Το βιβλίο δείχνει αυτά τα ίχνη.
Η ζωή είναι σύγκρουση, life is training! Να το διαβάσει και να το κρατήσει κοντά του καθώς περνάνε τα χρόνια για να τσεκάρει αν ο Άρης είδε σωστά ή όχι.
Οι ανατρεπτικές απόψεις σας και η αμεσότητα του λόγου σας μπορεί να σοκάρουν κάποιους. Τι θα τους απαντούσατε;
Καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα! Παρκάρετε το συννεφάκι σας και περάστε στην ουρά! …
Κοιτάξτε, εγώ είμαι έντονος άνθρωπος και η αγωγή της Generation-X στην οποία ανήκω ήταν “in your face”. Ευθύτητα!
Το βιβλίο είναι ένα reality check γιατί ζούμε σε μια εποχή που μας πουλάει σκουπίδια με γυαλιστερό περιτύλιγμα κι ο κόσμος γέμισε από παιδήλικες, ενήλικες που φέρονται σαν παιδιά. Δεν μιλάς χαλαρά σε εκείνον που παρακοιμήθηκε, κλωτσάς το κρεβάτι να ξυπνήσει.
Ποιος είναι ο Άρης Ξυπολιτόπουλος
Ο Άρης Ξυπολιτόπουλος είναι πιστοποιημένος business coach και εκπαιδευτής ενηλίκων, ιδρυτής του businessbasics.gr, προσφέρει πρακτική εκπαίδευση και ανάπτυξη σε μικρές επιχειρήσεις χρησιμοποιώντας τη μέθοδο που περιγράφεται σ’ αυτό το βιβλίο.
Ο Άρης δεν είναι ακαδημαϊκός, δεν προέρχεται από τον χώρο των consultants, δεν πάσχει από τους ιδρυματισμούς των managers, δεν χρωστάει σε κανέναν για να τα λέει «όπως πρέπει».
Σκέφτεται διαφορετικά, μιλάει και γράφει έντονα, κάτι που πολλές φορές παρεξηγείται ως επιθετικότητα αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από το προσωπικό του στίγμα μέσα στην επιχειρηματική αφήγηση.
Φανατικός οπαδός του Peter Drucker και της απλής προσέγγισης στο επιχειρείν, αντιπαθεί τα περίπλοκα και οτιδήποτε αποδυναμώνει την αυτόνομη επιχειρηματική ικανότητα μια επιχείρησης (δηλαδή, όπως αναφέρει, «σχεδόν όλα όσα προβάλει ως απαραίτητα η επιχειρηματική αφήγηση σήμερα»).
Τα τελευταία χρόνια πήρε αυτά τα 2-3 πράγματα «που δουλεύουν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες», τα έβαλε σε ένα δικό του format επιχειρηματικής ανάπτυξης το οποίο ονόμασε «Business basics» και το προσφέρει στην μικρή επιχείρηση με σεμινάρια, αρθρογραφία, σχεδιασμό και συμβουλευτική. Το «Business basics» διαθέτει και το δικό του κανάλι στο YouTube".
https://www.facebook.com/businessbasics.gr
https://businessbasics.gr/index.html
http://www.linkedin.com/in/aris-xipolitopoulos-5862a419b
https://www.epixeiro.gr/authors/162136
https://www.youtube.com/channel/UCv8vLDTjzrQVNAgK1jheWIA
