Ο Άγγελος Χατζάς διασκεύασε και σκηνοθετεί το αριστουργηματικό έργο του Σουηδού Γ. Σέντερμπεργκ, «Δόκτωρ Γκλάς».
Γραμμένο στις αρχές του 20ού αιώνα, ο «Δόκτωρ Γκλας» είναι ένα μικρό νουάρ κομψοτέχνημα, με σκοτεινές σκιές, που όλοι μας κουβαλάμε και φοβόμαστε και φωτεινές πινελιές, μιας λεπτότατης και κοφτερής σαν το γυαλί – Glass - ειρωνείας.
Όνειρο και πραγματικότητα. Τρέλλα και λογική. Ο κ. Φρόυντ είναι εδώ. Λίμπιντο και υποσυνείδητο.
Το έργο παρουσιάζει η θεατρική ομάδα «Νεάπολις» στο θέατρο Φούρνος από 17 Οκτωβρίου για 14 παραστάσεις, γιορτάζοντας τα δέκα χρόνια λειτουργίας της.
Με αυτή την αφορμή είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη της παράστασης, Άγγελο Χατζά.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Κύριε Χατζά, ποιος είναι και τι αντιπροσωπεύει ο Dr. Glass;
Ο Γκλάς είναι μια πολύ ιδιόμορφη προσωπικότητα και γι’ αυτό ίσως πολύ ενδιαφέρουσα.
Μοναχικός παρατηρητής και περιπατητής στην αγαπημένη του Στοκχόλμη, στο θερμό καλοκαίρι που τον τοποθετεί ο Σέντερμπεργκ, θα κληθεί να δράσει και θα δράσει ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του, καταλυτικά. Για τον εαυτό του, την αγαπημένη Χέλγκα και ενάντια στον πάστορα σύζυγό της, μοχλό της θρησκευτικής και φαλλοκρατικής εξουσίας.
Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον στο έργο ώστε να θελήσετε να το ανεβάσετε;
Η συνάντηση της μοναξιάς και του έρωτα, πώς μετατρέπεται μια διανοητική στάση απέναντι στη ζωή, σε μια σωματική αντιμετώπιση. Με ένταση, χιούμορ και αγωνία.
Ας μην ξεχνάμε την ιστορία μυστηρίου, το φόνο. Οι σκέψεις και οι πράξεις. Δουλέψαμε πολύ στο πώς οι σκέψεις των ηρώων οδηγούν σε μια πράξη.
Πώς ισορροπείτε τις δύο ιδιότητές σας σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης στην ίδια παράσταση;
Με τη βοήθεια της ομάδας. Έχουμε τη χαρά φέτος να γιορτάζουμε τα δέκα χρόνια της Νeapolis και να έχουμε περισσότερο ενθουσιασμό, απ’ όταν ξεκινήσαμε.
Δουλεύουμε με την Αργυρώ Λογαρά, τον Γιάννη Νικολάου, τον Βλαδίμηρο Γιαννακάκο, τον Αλέξανδρο Κομπόγιωργα και τον Βασίλη Χρηστακέα με κάποιους κοινούς, κατακτημένους πιά, κώδικες, αλλά και με καινούρια ανοίγματα, δοκιμάζουμε νέους τρόπους και ίσως αυτό μας δίνει τη χαρά κάθε φορά μιας φρέσκιας δημιουργίας.
Τι σημαίνει για εσάς θέατρο;
Να φτιάχνεις ένα νέο χώρο εμπειρίας και επικοινωνίας. Δουλεύουμε με τα δικά μας μέσα και τον δικό μας τρόπο, προτείνοντας μια καινούρια οπτική και στάση, αισθητική και ιδεολογική, με αφετηρία και σκοπό να είναι ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική, καταρχήν για εμάς τους ίδιους.
Τι είναι αυτό που κάνει καλή μία παράσταση;
Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας. Τοποθετούμε στη δουλειά μας κάποιους κεντρικούς άξονες, ο λόγος, η δουλειά πάνω στο λόγο, είναι σίγουρα ένας απ’ αυτούς και προσπαθούμε να είμαστε ανοιχτοί σε ότι καινούριο γεννιέται από ιδέες, σωματική έκφραση, επικοινωνία.
Όσο πιο ενδιαφέρουσες θα είναι οι ποιότητες που θα δημιουργηθούν τόσο καλύτερη θα είναι η παράσταση.
Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στην κοινωνία;
Δεν μπορεί παρά η πρότασή μας να έχει να κάνει με την εποχή και το δικό μας κοινωνικοπολιτικό πεδίο. Από εκεί επηρεαζόμαστε και εκεί επιστρέφουμε. Και προσπαθούμε, ενάντια στο κυρίαρχο ρεύμα του νέοσυντηρητισμού.
Η θεατρική σκηνή φυσικά είναι και μια μεταφορά, ένα άλλο επίπεδο. Εκεί καταθέτουμε τα όνειρά μας, τα συμπεράσματα μας, λέμε την ιστορία, συνδέοντάς την με τις δικές μας αγωνίες, με το σήμερα. Στο θέατρο ειδικά, με το τώρα.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΤΖΑΣ
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου(1993) και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης(1995).
Eργάστηκε στο θέατρο ως ηθοποιός, στο Εθνικό Θέατρο, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου και Ιωαννίνων και σε ιδιωτικές σκηνές,συνεργαζόμενος με τους Κάρμεν Ρουγγέρη, Κ.Δαμάτη, Π.Γλυκοφρύδη, Κ.Καποδίστρια, Μ.Κουκιάδη, Σ.Αρκέντη, Δ.Σεϊτάνη, Κ.Καστανά, Γ.Χατζηδάκη, Π.Παγανόπουλο, με τις ομάδες της Ι.Ρεμεδιάκη και του Α.Κομπόγιωργα.
Έχει ιδρύσει την ομάδα “Νεάπολις” με την Α. Λογαρά, με την παράσταση «Περικλέους Επιτάφιος» του Θουκυδίδη (Στούντιο Μαυρομιχάλη-2012-13).
Με τον Α.Κομπόγιωργα το «Ταξίδι στο κέντρο της γής» του Ιουλίου Βέρν (Θέατρο 104, 2015-16).
Σκηνοθέτησε κι έπαιξε στη «Βιοτεχνία Υαλικών» του Μένη Κουμανταρέα (Θέατρα «Α.Σ.Κ.Τ», «Φούρνος», «Στούντιο Μαυρομιχάλη» 2017-19) και το «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες (Θέατρο Φούρνος 2020).
