Ο Άπος Κυπραίος ενσαρκώνει τον ρόλο του Επιθεωρητή στο συγκλονιστικό αστυνομικό θρίλερ του Τζων Πρίσλεϋ "Ο επιθεωρητής έρχεται..." Λόγω της μεγάλης επιτυχίας, οι παραστάσεις του έργου στον Μικρό Κεραμεικό παρατείνονται από 22 Ιανουαρίου έως 27 Φεβρουαρίου.
Ποιος είναι λοιπόν ο Επιθεωρητής που έρχεται και αποκαλύπτει τα πάντα; Ο ταλαντούχος ηθοποιός και ιδρυτικό μέλος της ομάδας Θεατρείς μας μιλάει για την παράσταση, την τέχνη, το θέατρο και πολλά άλλα.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Πώς επιλέξατε να ανεβάσετε το έργο «Ο επιθεωρητής έρχεται...»;
Από την ίδρυση της θεατρικής ομάδας «Θεατρείς» ο στόχος μας είναι να ανεβάζουμε έργα που, πέρα από το να διασκεδάζουν το θεατή, θα γεννούν και μία παραπάνω σκέψη, έναν προβληματισμό, καθώς και έργα που θα προκαλούσαν εμάς ερμηνευτικά, ώστε να έχουμε την ευκαιρία να εκφραστούμε καλλιτεχνικά.
Νομίζω ότι το συγκεκριμένο έργο του Πρίσλεϊ καλύπτει και τα δύο αυτά κριτήρια. Επομένως ήταν ιδανικό για τη φετινή μας δουλειά.
Ποιο είναι το κεντρικό θέμα του έργου;
«Η Ατομική ευθύνη» είναι το κεντρικό θέμα του έργου, πώς δηλαδή η κάθε πράξη μας μπορεί να επηρεάσει την ζωή των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε, συνεργαζόμαστε ή απλώς συναντάμε.
Οι πράξεις μας λοιπόν δεν μπορεί να είναι χωρίς σκέψη θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από σεβασμό, ενσυναίσθηση και να είναι δικαιολογημένες!
Ενώ το έργο γράφτηκε το 1945 η δράση τοποθετείται στο 1912, ακριβώς για να προειδοποιήσει ο συγγραφέας για τις επακόλουθες καταστροφές, για τον πόλεμο που γνωρίζει πως θα έρθει και την ανάγκη για αλλαγή στην συμπεριφορά των ανθρώπων. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα η ατομική ευθύνη είναι κάτι που δεν έχει κατακτηθεί.
Ποια είναι η ατμόσφαιρα της παράστασης;
Κατ’ αρχάς, η ατμόσφαιρα της παράστασης τελεί σε άμεση εξάρτηση από το μήνυμά της και ταυτόχρονα, το μήνυμα ισχυροποιείται και μεταφέρεται πιο άμεσα μέσω της ατμόσφαιρας που διαπνέει το έργο.
Αυτό που ξεκινάει ως μια στιγμή ολοκληρωτικής χαράς, μια στιγμή φαινομενικά ακλόνητης ευτυχίας, καταρρέει με την πάροδο του θεατρικού χρόνου περνώντας από τα στάδια της απροσδιόριστης ανησυχίας, της εγρήγορσης που αυτή προκαλεί, της αίσθησης του εγκλεισμού, της ενοχής, της γύμνιας, της συνειδητοποίησης.
Όσο αποκαλύπτεται η ύβρις των χαρακτήρων, ο Επιθεωρητής εμφανίζεται απειλητικότερος με την ικανότητά του να αποκαλύπτει την αλήθεια και να προκαλεί τις αντιδράσεις των εμπλεκομένων μεταξύ τους, παρά να λειτουργεί ως εξωτερικός κριτής ή τιμωρός.
Η σκηνοθέτης Μαριλένα Μοραγλή αποφάσισε να τονίσει ακόμα περισσότερο τα παραπάνω με μια πρωτοτυπία, βάζοντας τη νεκρή κοπέλα να είναι παρούσα, ως θύμηση που εμποδίζει κάθε διαφυγή των ηρώων από την πραγματικότητα που τους απειλεί!
Στην παράσταση παίζετε τον κεντρικό ρόλο. Ποιός είναι ο Επιθεωρητής και πώς τον προσεγγίσατε;
Ο Επιθεωρητής είναι προάγγελος του τέλους που έρχεται, γνωρίζει την αλήθεια και θέλει να αφυπνίσει τις συνειδήσεις, να σοκάρει, να «ξεγυμνώσει τα πραγματικά περιστατικά» για να προλάβει την περαιτέρω καταστροφή. Όπως λέει και στον επίλογό του «Αν δεν πάρουμε το μάθημα μας, θα μας το διδάξει η φωτιά, το αίμα και η οδύνη»
Είναι ένας πολύ απαιτητικός ρόλος γιατί έπρεπε να δουλέψουμε πολύ τόσο τον ψυχισμό του και την αλήθεια του όσο και την δράση του. Το τελευταίο με δυσκόλεψε ιδιαίτερα γιατί είμαι πολύ εξωστρεφής άνθρωπος αντίθετα από τον Επιθεωρητή, ευτυχώς όμως ταυτίζομαι απόλυτα με αυτά που αντιπροσωπεύει και πιστεύει, οπότε ζω και απολαμβάνω την κάθε στιγμή του.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Αν υποθέσουμε ότι θα μπορούμε να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, μια πραγματική νέα επιλογή, αυτή για μένα είναι το θέατρο! Είναι οι ζωές που δεν θα μπορούσα να έχω, είναι το θετικό μήνυμα που μπορώ να μεταφέρω σε άλλους ανθρώπους. Στην σκηνή μπορείς να γίνεις ή να προσπαθήσεις να γίνεις όποιος θέλεις. Μπορείς να μιλήσεις για αυτά που πιστεύεις. Μπορείς να γίνεις αυτός που έχει πολλά να πει, να προσφέρει κάτι στον συνάνθρωπο ή ακόμα και ο πιο κακός, ο πιο μοχθηρός χαρακτήρας! Αυτή η δυνατότητα είναι σπουδαία, αλλά φέρει και μεγάλη ευθύνη.
Έχουν υπάρξει άνθρωποι η γεγονότα που σας έχουν βαθιά επηρεάσει;
Μάλιστα!! Ευτυχώς έχουν υπάρξει θετικά αλλά και αρνητικά γεγονότα και άνθρωποι στη ζωή μου. Όμως μου αρέσει να σκέφτομαι ότι η επιρροή και από τα δύο ήταν θετική. Από όλα μαθαίνεις. Στα αρνητικά γεγονότα είδα «το παράδειγμα προς αποφυγή». Άλλωστε, αν συναντήσεις το σκοτεινό και είσαι διατεθειμένος να κάνεις τη διάκριση, τότε αναγνωρίζεις και εκτιμάς το καλό σαν δώρο.
Ένα γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα, είναι ένα βράδυ Δεκεμβρίου πριν αρκετά χρόνια, όταν, φεύγοντας ξημερώματα από την τότε δουλειά μου, συνειδητοποίησα πόσο «άδειος» αισθανόμουν και εκείνο το ξημέρωμα με οδήγησε τελικά στη μόνιμη και παθιασμένη ενασχόλησή μου με το θέατρο.
Από ανθρώπους του χώρου ο Κοραής Δαμάτης, ο Δάσκαλος μου: εκείνος μου έμαθε να αγαπώ το θέατρο, να το σέβομαι μου εμφύσησε την ανάγκη και μου έδειξε το πώς να "σπάσω" μέσα μου όλα τα στερεότυπα και τις συμπεριφορές που κουβαλούσα και να έρθω σε επαφή με τα συναισθήματα μου για όλα αυτά του είμαι ευγνώμων!
Ο πατέρας, ο αδερφός και ο γιος μου είναι τα σημεία αναφοράς μου στον κόσμο και φάροι για μένα, η μητέρα μου είναι η αστείρευτη χαρά της ζωής και παράδειγμα - με λίγα λόγια η οικογένεια μου! Οι στενοί φίλοι μου οι έρωτες που έζησα είναι πηγή έμπνευσης και συνεχούς αναζήτησης της συντροφικότητας και του μοιράσματος!
Ο καλλιτέχνης γεννιέται ή γίνεται;
Θεωρώ ότι η Τέχνη είναι επιλογή, ακριβώς όπως και η καλοσύνη. Η άποψή μου αυτή στηρίζεται και στον τρόπο που ορίζω τον καλλιτέχνη: είναι αυτός που ζει και δημιουργεί κάτι καλό για τον συνάνθρωπό του. Επιλέγει να εκφράζει και να εκτονώνει μέσα από την Τέχνη τα συναισθήματά του, τις σκέψεις του, τις «εμμονές» του. Επιλέγει να βλέπει τον κόσμο πολυδιάστατα και όχι φορμαλιστικά. Επιλέγει να βλέπει το φεγγάρι και όχι το δάχτυλο και ταυτόχρονα, ο επιτυχημένος καλλιτέχνης είναι αυτός που δείχνει το φεγγάρι τόσο φυσικά, ώστε να ξεχνάς ότι είναι αναπαράσταση και να αναρωτιέσαι γιατί δεν το κοιτάζεις πιο συχνά…
Πώς γεννήθηκε η ομάδα Θεατρείς και ποιο είναι το όραμά σας;
H ομάδα Θεατρείς ιδρύθηκε το 2022 από τους Μαριλένα Μοραγλή, Δημήτρη Κωνσταντέλη και εμένα. Αν και με τον Δημήτρη γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά συναντηθήκαμε και οι τρείς σε μια θεατρική σκηνή και όπως κάθε συμπαντική συνάντηση μόνο καλό μπορούσε να φέρει.
Και οι τρεις μας είχαμε την ανάγκη να εκφραστούμε και να αναμετρηθούμε με ρόλους που δεν θα μας εμπιστεύονταν άλλοι από την στιγμή που δεν ήμασταν γνωστοί κι έτσι γεννήθηκε η ιδέα μιας ομάδας που θα μας έδινε αυτή τη δυνατότητα. Επίσης είναι η ευκαιρία μας να μιλήσουμε για όσα μας απασχολούν, έτσι όπως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε και όπως εμάς μας πονάνε ή μας συγκινούν.
Τι εύχεστε για την νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε;
Περισσότερη ενσυναίσθηση, αξιολόγηση της ευτυχίας, δημιουργικότητα και προσπάθεια αλλαγής προς το καλύτερο του εαυτού μας και της κοινωνίας.
