“Πεζός και Δρόμος” | Έκθεση της Χρυσούλας Σκεπετζή

"Πεζός & δρόμος"
Έκθεση της Χρυσούλας Σκεπετζή στο Κατάλυμα της Γαλλίας στη Ρόδο

Ατομική έκθεση της Χρυσούλας Σκεπετζή, εικαστικού και ποιήτριας από το Ρέθυμνο της Κρήτης, με τον τίτλο «Πεζός & δρόμος» θα πραγματοποιηθεί στο Κατάλυμα της Γαλλίας, Οδός Ιπποτών, Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, με την ευγενική υποστήριξη της Γαλλικής προξενικής αρχής Ρόδου.

Πολυβραβευμένη εικαστικός εντός και εκτός Ελλάδος, η Χρυσούλα Σκεπετζή έχει πάρει για τη δουλειά της δύο διεθνή βραβεία στις Μπιενάλε της Αργεντινής και του Μεξικού και τρία εθνικά βραβεία στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Επίσης έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές κι έχει βραβευθεί κατ’ επανάληψη για την ποίησή της.

Έχει πραγματοποιήσει 27 ατομικές εκθέσεις σε Σουηδία & Ελλάδα.

Έχει λάβει μέρος σε 30 διεθνείς διοργανώσεις στο DUBAI, PARIS, SAINT PETERSBURG, NEW YORK, ARGENTINA, MEXICO, GERMAN, MAROCCO, SWEDEN, TURKEY, ΚΥΠΡΟ, CREECE, FINLAND, SPAIN, MOGGOLIA, CHINA, NORWAY & σε 68 ομαδικές εκθέσεις στη Γαλλία, Ρωσία, Γερμανία, Κύπρο & Ελλάδα.

Διδάσκει τέχνη σε μεταπτυχιακούς φοιτητές στο Παν/μιο Κρήτης, σε ενηλίκους, εφήβους και παιδιά. 

Η έκθεση θα φιλοξενεί εγκαταστάσεις και ζωγραφικά έργα.

Έγραψαν γι'αυτήν:

Για τη δουλειά της ο ιστορικός τέχνης Κων/νος Πρώιμος γράφει, μεταξύ άλλων:

"Το ανθρώπινο σμήνος που τόσο συνάρπαζε τον Charles Baudelaire είναι το αντικείμενο της ζωγραφικής της Σκεπετζή...

Η χρήση της εφημερίδας στη ζωγραφική της, δε στοχεύει να δηλώσει ένα σήμα χωρίς αναφορά όπως στο κολάζ του Pablo Picasso. Μάλλον δηλώνει μια κουλτούρα παραθεμάτων και αποσπασμάτων, παράγωγη των μέσων μαζικής επικοινωνίας με βάση την οποία χειραγωγούνται λαοί, κράτη και κοινωνίες".

Στοιχεία της έκθεσης

Διάρκεια έκθεσης: 17-25 Νοεμβρίου 2021

Έναρξη έκθεσης: 17-11-2021 και ώρα 18.00-21.00

Ώρες λειτουργίας: 10.00-14.00 και 18.00-21.00

Στους χώρους της έκθεσης θα πραγματοποιούνται ξεναγήσεις σχολείων και όχι μόνο, κλείνοντας ραντεβού στο τηλέφωνο: 6976955084

Κριτική για το έργο της

Το πλήθος και τα ΜΜΕ. Η εννοιολογική προσέγγιση της Χρυσούλας Σκεπετζή στη ζωγραφική.

Στη διάσημη έκθεση που οργάνωσε ο William Rubin το 1984 στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης με θέμα τον πρωτογονισμό ρωτούσε:

Τι συνέβη κατά την εξέλιξη της μοντέρνας τέχνης που ξαφνικά το 1906-7 έκανε τους καλλιτέχνες δεκτικούς στην τέχνη των φυλών; Χωρίς αμφιβολία υπάρχει παραπάνω από μια σωστή απάντηση αλλά είμαι πεπεισμένος ότι ο πιο σημαντικός λόγος, έχει να κάνει με μια ουσιώδη αλλαγή στη φύση της πιο προωθημένης τέχνης, από τεχνοτροπίες που ήταν βασισμένες στην οπτική αντίληψη σε άλλες που βασίζονταν στην εννοιολόγηση.

Αυτό που ο Rubin καταδεικνύει είναι η αλλαγή έμφασης της μοντέρνας τέχνης από την αντίληψη στην εννοιολόγηση πολύ πριν την καταγεγραμμένη επικράτηση της εννοιολογικής τέχνης κατά τη δεκαετία του 1960. Ως εκ τούτου, αυτή η αλλαγή έμφασης μπορεί να εξηγήσει, σύμφωνα με τον Rubin, τη μορφολογική δομή και άρθρωση τόσο της μοντέρνας όσο και της σύγχρονης τέχνης.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η έκθεση του Rubin προκάλεσε σάλο και του ασκήθηκε κριτική για την «αποικιακή» και «πατερναλιστική» έννοια της μοντερνικότητας που βρέθηκε με συμπτώματα Ευρωποκεντρικής προκατάληψης, σύμφωνα με τον ιστορικό τέχνης Hal Foster.

Το επιχείρημα του Rubin εξακολουθεί ωστόσο να είναι ενδιαφέρον, διότι όπως ο Ernst Gombrich επισημαίνει:

«Η ζωγραφική του εικοστού αιώνα περιλαμβάνει μια αντίδραση ενάντια στην επιτήδευση των επιτυχημένων δεξιοτεχνών».

Η κυριολεκτική αλήθεια στην αναπαράσταση δεν είναι πλέον το ιδεώδες που επιζητούν οι ζωγράφοι. Αντίθετα στόχος πολλών είναι η καθαρότητα, η συντομία και η απλότητα στη μορφή που ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικά της τέχνης των φυλών, ώστε να δοθεί η κατάλληλη και σωστή έμφαση στην έννοια. 

Αυτή είναι η περίπτωση της ζωγραφικής της Χρυσούλας Σκεπετζή: στα λάδια σε καμβά που κάνει στα οποία χρησιμοποιεί και αποκόμματα από εφημερίδες, η έμφαση δίνεται στην έννοια και στην ιδέα, συχνά εις βάρος της μορφής.

Η Σκεπετζή ζωγραφίζει το ανώνυμο πλήθος στο δρόμο, στο μετρό, στο μουσείο και σε μια σειρά από δημόσιους χώρους. Η ζωγράφος ζωγραφίζει από απόσταση τα υποκείμενά της και κανένα πρόσωπο δεν ξεχωρίζει για οποιοδήποτε λόγο.

Τα προσωπικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων της Σκεπετζή χάνονται είτε εξαιτίας της απόστασης που επιλέγει η ζωγράφος να τους ζωγραφίσει, είτε εξαιτίας των ασυνήθιστων οπτικών γωνιών που επιλέγει να τους προσεγγίσει. Σε περιπτώσεις που έχουμε μετωπικές όψεις των υποκειμένων, τα πρόσωπά τους είναι σβησμένα, όπως στο έργο Στάση στο χρόνο, όπως στο μουσικό με τη θήκη βιολιού στο έργο Στο δρόμο Ι ή τη μεσήλικη κυρία με την ροζ τσάντα στο έργο Διαβάτες IV.

Τα υποκείμενα των πινάκων της Σκεπετζή φαίνεται να μην έχουν συνείδηση της παρουσίας της ζωγράφου: τα παρατηρεί λαθραία και ενώ η ίδια μένει απαρατήρητη. Γι αυτό πολύ συχνά οι άνθρωποι της Σκεπετζή έχουν την πλάτη τους στη ζωγράφο και στο θεατή.

Οι άνθρωποι της Σκεπετζή συλλαμβάνονται κατά τη ρέουσα στιγμή καθώς πηγαίνουν στη δουλειά τους ή διευθετούν τις υποχρεώσεις τους, καθώς παίρνουν το τρένο ή επισκέπτονται το μουσείο. Καμία επαφή ή επικοινωνία δεν υπονοείται ανάμεσά τους.

Είναι σα να αποφεύγει η ζωγράφος να συγχρωτιστεί με τα μοντέλα της έτσι ώστε να παραμείνει όσο γίνεται αποστασιοποιημένη και να αποφύγει την οποιαδήποτε συναισθηματική σύνδεση μαζί τους. Το ανθρώπινο σμήνος που τόσο συνάρπαζε τον Charles Baudelaire είναι το αντικείμενο της ζωγραφικής της Σκεπετζή.

Το πλήθος ζωγραφίζεται με αδρά περιγράμματα, όχι πάντα με προσοχή στην παρουσία και λειτουργία των μυών ή του ανθρώπινου σκελετού, με ένα είδος σχεδίασης στην οποία η δεξιοτεχνία φαίνεται σκόπιμα να μένει στο περιθώριο των καλλιτεχνικών αξιών.

Η ανάλυση του περίφημου έργου του Henri Matisse Η χαρά της ζωής από τον Leo Steinberg υποδεικνύει ακριβώς την ίδια εγκατάλειψη «της στέρεης σχεδίασης»:

Ο Matisse πρέπει να ένιωσε ότι το καλό σχέδιο με την παραδοσιακή σημασία του όρου, δηλαδή η γραμμή και ο τόνος που ορίζουν μια στέρεη μορφή ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα με δεδομένη τοποθέτηση στο χώρο- αυτό το σχέδιο θα έτεινε να παγιδεύσει και να συλλάβει το μάτι, να το σταθεροποιήσει στη συγκέντρωση της πυκνότητας, στρέφοντας την προσοχή στα ίδια τα στερεά∙ και αυτό δεν ήταν το είδος της οπτικής που ο Matisse επιθυμούσε να φέρει στις εικόνες του.

Η πρωτόγονη κωδικοποίηση χαρακτήρων και τοπίων κυριαρχεί στη ζωγραφική σκηνή από το 1980 τόσο σε τάσεις νεοξπρεσιονιστικές όσο και σε εννοιολογικές. Η κωδικοποίηση αυτή παρούσα στον A. R. Penck και στον Mimmo Paladino, επιτρέπει στην έννοια να αναδυθεί ως κυρίαρχη λειτουργία της ζωγραφικής.

Η Σκεπετζή ακυρώνει τη συναισθηματική αντίδραση στη δουλειά της με τον τρόπο των φωτορεαλιστών Richard Estes και Chuck Close και σε ορισμένες περιπτώσεις αφαιρεί από τις εικόνες της κάθε αίσθηση βάθους ή περιβάλλοντος που θα μπορούσε να προσανατολίσει τον θεατή, τοποθετώντας τα πλήθη της σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία στο χώρο.

Αντίθετα λιώνει τα στερεά σώματα των υποκειμένων της, κρύβει τη σωματικότητά τους πίσω από ρούχα και υποβαθμίζει τη γραμμή, τον τόνο και το περιβάλλον, αντικαθιστώντας το τελευταίο με εφημερίδες που κολλά πάνω στον καμβά, κάνοντας τη γραπτή επιφάνεια της εφημερίδας τη σκηνή πάνω στην οποία κινούνται τα υποκείμενά της.

Η χρήση της εφημερίδας στη ζωγραφική της Σκεπετζή δε στοχεύει να δηλώσει ένα σήμα χωρίς ανάφορα όπως στο κολάζ του Pablo Picasso. Μάλλον δηλώνει μια κουλτούρα παραθεμάτων και αποσπασμάτων, παράγωγη των μέσων μαζικής επικοινωνίας με βάση την οποία χειραγωγούνται λαοί, κράτη και κοινωνίες.

Η σκηνή πάνω στην οποία κινούνται τα υποκείμενα της Σκεπετζή είναι εικονική και όχι πραγματική αλλά ως τέτοια είναι σημαντικότερη της πραγματικότητας διότι καταδεικνύει τις αρχές που κυβερνούν την πραγματικότητα στο ξεκίνημα του 21^ου αιώνα. Η σκηνή αυτή διαμορφώνεται από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας.

Η ίδια η ζωγράφος διαπιστώνει την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των υποκειμένων της: περπατούν και περνούν ο ένας δίπλα από τον άλλο δίχως να ανταλλάσσουν βλέμμα παρά το γεγονός ότι οι συνειδήσεις τους είναι όμοια συγκροτημένες ως αποτέλεσμα της επιρροής πάνω τους των μέσων μαζικής επικοινωνίας.

Η επικοινωνία είναι ως εκ τούτου σημαντική παράμετρος της δουλειάς της Σκεπετζή που φανερώνεται εκτός άλλων από τη μικρογλυπτική την οποία επιλέγει να δείξει μαζί με τη ζωγραφική της.

Η ζωγράφος τοποθετεί τις ολόλευκες φιγούρες από στόκο σε διάφορες στάσεις πάνω στα μαύρα τετράγωνα μιας σκακιέρας δηλώνοντας ταυτόχρονα σύνδεσμο και ανταγωνισμό. Όλα τα πιόνια είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με κόκκινη βαμβακερή κλωστή σα να δίνουν έμφαση στο γεγονός ότι οι τύχες τους συνδέονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που προκαθορίζονται από το πεδίο μάχης πάνω στο οποίο βρίσκονται.

Σε αυτή τη δουλειά η Σκεπετζή αποκαλύπτει μια υπαρξιακή πτυχή της προσέγγισής της στην τέχνη που συμπληρώνει το ζωγραφικό της έργο το οποίο είναι πιο ξεκάθαρα κοινωνιολογικό. Η κοινωνιολογία και ο υπαρξισμός είναι οι εννοιολογικές στρατηγικές της Σκεπετζή με τις οποίες στοχάζεται και διερωτάται για το πλήθος, ένα θέμα ιδιαίτερα προσφιλές για τους Ευρωπαίους καλλιτέχνες τουλάχιστον από το 1850 και μετά.

Η καλλιτέχνης προσεγγίζει το πλήθος κάνοντας αναφορά και χρήση σημαντικών κινημάτων και καλλιτεχνών του προηγούμενου αιώνα, χωρίς να θυσιάζει την προσωπική της ματιά. 

Δρ Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, Διδάσκων ιστορίας της τέχνης στο Πολυτεχνείο Κρήτης και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, επιμελητής εκθέσεων και κριτικός τέχνης

Χρυσούλα  Σκεπετζή

skepetzichrysoula@hotmail.com

* Γεννήθηκε και ζει στο Ρέθυμνο της Κρήτης.

*Σπούδασε: Αρχιτεκτονικό σχέδιο ΕΜΠ - Διακοσμητική ΚΕΜΕ και Ζωγραφική στην ΑΣΚΤ Αθηνών.

* Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδος

* Είναι μέλος της ART RAIN (Registered Artists International Network)

* Είναι μέλος του ΣΚΕΤΒΕ

* Διδάσκει Τέχνη σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Κρήτης της Σχολής Επιστημών Αγωγής,  ζωγραφική και σχέδιο σε παιδιά προσχολικής, δημοτικής, μέσης εκπαίδευσης και σε ενήλικες.

* Έχει εκδώσει το 2002 ποιητική συλλογή με τίτλο: “Tην ώρα που έπεφτε πίσω της τ΄αστέρι” και το 2005 δεύτερη  ποιητική συλλογή με τίτλο: «Τρόπος του λέγειν» εκδόσεις: Γαβριηλίδης.

* Έργα της βρίσκονται στα Μουσεία: Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Σύγχρονης Τέχνης «Ελαιουργείο» Χανίων, στο Μουσείο Καζαντζάκη Ηρακλείου. Στις Πινακοθήκες: της Ιθάκης, Αγ. Νικολάου, Κέρκυρας, Θεσσαλονίκης στο κέντρο της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ το οποίο έχει επιμεληθεί και σχεδιάσει τον εξοπλισμό, στο «Σπίτι της Ευρώπης» του Παν/μίου Κρήτης του οποίου έχει σχεδιάσει & τον εξοπλισμό. Και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, Σουηδία, Μαρόκο, Νορβηγία και Τουρκία. Στην Ελληνική Πρεσβεία της Φιλανδίας, & της Αργεντινής 

* Έχει επιμεληθεί και συντονίσει 27 ομαδικές εκθέσεις Σύγχρονων Ελλήνων Καλλιτεχνών στο πλαίσιο διεθνών συνεδρίων, συμποσίων, διημερίδας κ.λ.π. του Πανεπιστημίου Κρήτης και υπό την αιγίδα του Δήμου Ρεθύμνου σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας.

* Έχει συμμετάσχει σε Διεθνές Συνέδρια και συμπόσια του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα: 

  α) «Πολύτροπες Υποθέσεις βηματισμών: H Σημειωτική των παπουτσιών»

       (Multimodal Steps: The Semioties of Shoes)

  β) «Δυνατότητες &  όρια των βασισμένων στην τέχνη ποιοτικών μεθοδολογιών»:

       Διευρύνοντας τις προοπτικές στον ερευνητικό σχεδιασμό.

  γ) «Παιδαγωγική της χαράς προς ένα αντισυμβατικό σχολείο» Σχολή Επιστημών αγωγής     

  δ) «Δυνατότητες &  όρια των βασισμένων στην τέχνη ποιοτικών μεθοδολογιών & περιβαλλοντικής εκπαίδευσης» 

  ε) «Μέθοδοι προσέγγισης & διδασκαλίας της τέχνης στην εκπαίδευση».

  ζ) «Το σώμα ως τόπος δημιουργίας κοινωνικών νοημάτων: Εφαρμογές στις κοινωνικές επιστήμες, την τέχνη, την εκπαίδευση και στις επιστήμες υγείας».

  η) «Ο πολιτισμός στην εκπαίδευση και η εκπαίδευση των τεχνών»

  θ) «Η απούσα παρουσία του σώματος στις κοινωνικές επιστήμες, την τέχνη, την εκπαίδευση και στις επιστήμες υγείας: Μεθοδολογικά ζητήματα και νέες προοπτικές»

  ι) “Ο πολιτισμός στην εκπαίδευση και η εκπαίδευση των τεχνών”, εικαστική εκπαίδευση ΟΜΜΑ

  κ) Συμπόσιο: «To ανθρώπινο σώμα και βίωμα στην εποχή της σύγχρονης κρίσης υπό το πρίσμα της επιστήμης και της τέχνης»

* Για την δουλειά της έχουν γράψει:

Δημήτρης Νταβέας, Κοινωνικός Ανθρωπολόγος, Kαθηγητής Πανεπιστημίου Κομοτινής.

Ελευθερία Δροσάκη, Ζωγράφος, Κεραμίστας, Συγγραφέας.

Θάνος Χρήστου, Επίκουρος καθηγητής Ιστορίας Τέχνης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Κων/νος Πρώιμος, καθηγητής Ιστορίας Τέχνης στο Ανοικτό Παν/μιο – Κριτικός & Ιστορικός Τέχνης.

Μαρία Μαραγκού, Ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια εκθέσεων & Δ/ντρια Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης

* Έχει φιλοτεχνήσει σκηνικά και έχει σκηνοθετήσει αρκετές θεατρικές παραστάσεις.

ΒΡΑΒΕΙΑ

2019. 3^ο διεθνές βραβείο ποίησης Θεσσαλονίκη
2020. Βραβείο στην 7^η Bienale τέχνης για παιδιά σαν η καλύτερη Ελληνίδα δασκάλα Εικαστικών. Ξάνθη

2014. Βραβείο Αφίσας στον 4^ο Πανελλήνιο διαγωνισμό Ερασιτεχνικού θεάτρου Ιεράπετρας.
2015. 2^ο βραβείο 2^η Bienale Σύγχρονης Τέχνης στο Buenos Aires, ARGENTINA
2016. Έπαινος στην ποίηση στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του περιοδικού: «Φορτέτζα»
2017. 2^ο βραβείο 1^η Bienale Σύγχρονης Τέχνης, Chapingo MEXICO
2018. Έπαινος στην ποίηση από τον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Πατρών.

2000, 1992, 1989. Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας ABDI IPEKCI Αθήνα και Κωσταντινούπολη.

1995. Έπαινος ποίησης από τον Παγκρήτιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Αγ. Νικολάου.
1996. 2^ο βραβείο ποίησης από τον Παγκρήτιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Δήμου Χανίων.

1994, 1990. 1^ο και 2^ο βραβείο ποίησης από τον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Αγ. Νικολάου.

1990. 1^ο βραβείο για την αφίσα αφιερωμένη στο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνης.
1991. 3^ο βραβείο για την δημιουργία μνημείου αφιερωμένο στην «Ελευθερία και το πνεύμα»
1992. 2^ο βραβείο σήματος για την Αδελφοποίηση των Δήμων Ρεθύμνης- Kastenazo.
1993. Έπαινος για τον σχεδιασμό κοσμήματος του κέντρου Καινοτομιών Ηρακλείου Κρήτης.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ                                                                                                                     

Χαρακτικής σε πέτρα, σε χαλκό και λινόλεουμ, Χαλκογραφίας, Σμαλτογραφίας Ξυλογλυπτικής και Μπατίκ στην Αθήνα και Μικρογραφίας στην Πάδοβα της Ιταλίας.

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2018. «Ανασκαλεμένη μνήμη ή Χωρίς ζάχαρη» Μουσείο Σύγχρονης τέχνης Κρήτης,

         Ibrahim Han Mosque. Φορτέτζα Ρέθυμνο. Επιμέλεια: Κων/νος Πρώιμος.

2018. Πινακοθήκη Αγ. Νικολάου. «Πεζός & δρόμος V» Επιμέλεια: Κων/νος Πρώιμος
2019. «Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» Φεστιβάλ τέχνης, Ν. Σκεπετζής
2020. Gallery Μορφές Ρέθυμνο «Πεζός & δρόμος ΙV» Επιμέλεια: Κων/νος Πρώιμος
2021. Gallery «ΟΜΕΝ» «Πεζός & δρόμος ΙΙΙ» Χανιά Επιμέλεια: Κων/νος Πρώιμος
2022. Gallery «ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ» «Πεζός & δρόμος ΙΙ» Κολωνάκι, Αθήνα. Επιμέλεια: Κων/νος Πρώιμος

2013. Αίθουσα τέχνης “Black Duck” «Πεζός & δρόμος Ι» Αθήνα
2014. “On – off” Φωτιστική οικολογική εγκατάσταση «Φαντάσου την πόλη»

          Διοργάνωση: Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων

2008. Δημοτική Πινακοθήκη Αγ. Νικολάου Κρήτης. «Υποθέσεις βηματισμών X»

         Διοργάνωση: Δήμος Αγ. Νικολάου

2008. Gallery «ΠΟΛΥΕΔΡΟ» «Υποθέσεις βηματισμών IX» Πάτρα

2008 Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης. «Υποθέσεις βηματισμών VIII»

         Διοργάνωση: Δήμος Θεσσαλονίκης.

2007. Δημοτική Πινακοθήκη Κέρκυρας. «Υποθέσεις βηματισμών VII» Διοργάνωση: Δήμος Κέρκυρας.

2007. Δημοτική Πινακοθήκη Ιθάκης. «Υποθέσεις βηματισμών VI» Διοργάνωση: Δήμος Ιθάκης.

2007. Belle Art Lamia. «Υποθέσεις βηματισμών V» Διοργάνωση: Δήμος Λαμίας και Υπουργείο Πολιτισμού.

2006. Πολιτιστικό κέντρο Πανεπιστημίου «Υποθέσεις βηματισμών ΙV» “Ξενία” Ρέθυμνο.

2006. Gallery «ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ» «Υποθέσεις βηματισμών IΙI» Αθήνα.
2007. Αίθουσα τέχνης «Μελίνα Μερκούρη». «Υποθέσεις βηματισμών IΙ»

          Διοργάνωση: Α.Γ.Ο.Ρ. Ρεθύμνου.

2005. Gallery «ΑΡΜΟΝΙΑ» «Φόρμες, μορφές & πέταλα VI» Ρέθυμνο.
2006. Αίθουσα τέχνης «Γυαλί Τζαμισί» «Υποθέσεις βηματισμών I» Χανιά.
2007. Art Gallery Stockholm Sweden. «Φόρμες, μορφές & πέταλα V»
2008. Αίθουσα τέχνης «Γυαλί Τζαμισί» «Φόρμες, μορφές & πέταλα ΙV» Χανιά.
2009. Πολιτιστικό κέντρο Πανεπιστημίου «Φόρμες, μορφές & πέταλα ΙΙΙ» “Ξενία”

          Ρέθυμνο.1

2002. Αίθουσα τέχνης «Γυαλί Τζαμισί» «Φόρμες, μορφές & πέταλα ΙΙ» Χανιά.
2003. Αίθουσα τέχνης «Ανδρόγεω» «Φόρμες, μορφές & πέταλα Ι» Ηράκλειο.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

*2019 Platforms project 2019 AΣΚΤ Αθήνα Επιμέλεια: Άρτεμις Ποταμιάνου «Σώμα-Ίαμα» γκρουπ : Ορίζοντες γεγονότων

**2019 International World Art Dubai 2019 Επιμέλεια: Maria – Elena Beneito           

*2018 ΣΚΕΤΒΕ Χώρος τέχνης Δεσμός  Παρίσι 

*2018. «Heureux qui, comme Ulysse…» Επιμέλεια: Κων/νος Πρώιμος & Ιωάννης Αρχοντάκης Παρίσι                            *2018. «Die Kunst Ist Ein Ausweg Bei Sexuellen Promlemen» Μουσείο Ονείρων του Φρόϋντ – Αγ. Πετρούπολη – Ρωσία Επιμέλεια: Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης, η Δρ Έφη Κυπριανίδου και ο Δρ Μεγακλής Ρογκάκος.                                                           

** 2017. ART NEW YORK (Manchatan) Επιμέλεια: Maria – Elena Beneito           

**2014. 2^η Bienale Σύγχρονης Τέχνης στο Buenos Aires, ARGENTINA   Επιμέλεια: Maria – Elena Beneito                                                                                      

* 2013. Φεστιβάλ Πάτρας “Re-culture 2” – “Φόβος – Fear” Σκαγιοπούλειο κέντρο                                                                                                                             

** 2011. Marziart Internationale Galerie HAMBURG                                                                   

** 2009. A La Galerie Dar Essanaa Tetouan, MAROCCO.                                                           

** 2009. International Center Modern Art Stockholm SWEDEN                                                  

** 2009. International Art Festival,.”Erenus” Art Gallery, Ankara., TURKEY                       

** 2008. 1^η Bienale Σύγχρονης Τέχνης, Chapingo MEXICO                                            

*  2008. International Art Festival,.”Erenus” Art Gallery, Istanbul., TURKEY                          

*  2007. Art Festival, Chania. Διοργάνωση: ΟΜΜΑ (Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης).                 

** 2007. International Center Modern Art Helsinki, FINLAND                                               

*  2006. International Art Festival, Chania. Διοργάνωση: ΟΜΜΑ (Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης).                                          ** 2005. Congreso International De Artes Plasticas Valencia, SPAIN.                                         

* 2005. 15^η . International  Exhibition Αrt Fair Tuyap Istanbul, TURKEY.                                

* 2005. International Art Festival, Chania. Διοργάνωση: ΟΜΜΑ (Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης).                                                                                                                           

** 2005. Museum of Contemporaly Modern Art …Ulaandaatar, MOGGOLIA                    

** 2005. International Art Village Complex, Beijing, CHINA                                                      

** 2004. El Mechouara Casablanca MAROCCO.                                                                       

** 2004. A La Galeria Bab E’ I Kebir-Oudayas, Rabat, MAROCCO.                                      

*   2004. International Art Festival, Chania. Διοργάνωση: ΟΜΜΑ (Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης).                                                                                                                                

*   2004. Έκθεση για την Ευρωπαϊκή Μουσική. Διοργάνωση: Γαλλικό Ινστιτούτο.                

** 2004. Gatherihg Of The Continents Olso Radhus, NORWAY.                                                                                                                                          

** 2003. Cultural Artistic Bonds In The Rethymno Fortess., CREECE

** 2002. Art Museum “Taidemuseo” Kemin FINLAND.

** 2002. A La Galerie Dar Essanaa Tetouan, MAROCCO (όπου ** μοναδική Ελληνική εκπροσώπηση)