Σουλεϊμάν Αλάγιαλη-Τσιαλίκ:
«Ο δρόμος της δημιουργικής ποίησης είναι απόλυτα μοναχικός».
Τον διακρίνουν ευγένεια, βαθιά καλλιέργεια και ευαισθησία, ιδιότητες που βρίσκουν αριστοτεχνική έκφραση μέσα από την ποίησή του. Η νέα του συλλογή με τίτλο «Προσεγγίσεις μετά την απόσταση» (εκδ. Δωδώνη), μας έδωσε την ευκαιρία αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας και ουσιαστικής συζήτησης με τον βραβευμένο με το βραβείο Ιπεκτσί ποιητή, Σουλεϊμάν Αλάγιαλη-Τσιαλίκ.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Πώς και πότε γεννήθηκαν τα ποιήματα της νέας συλλογής σας «Προσεγγίσεις μετά την απόσταση»;
Τα ποιήματα της συγκεκριμένης συλλογής γράφτηκαν τα τρία τελευταία χρόνια. Δηλαδή μέσα στον εγκλεισμό και την καραντίνα γενικότερα.
Είναι ποιήματα που διαπραγματεύονται το μεγάλο κεφάλαιο της στέρησης της ελευθερίας και το πώς προσεγγίζουμε ξαφνικά τα πράγματα, τις καταστάσεις και τις ιδέες μετά την σχετική απόσταση που διανύουμε όσο κι αν γνωρίζουμε πως είναι για το ευρύτερο καλό των ατόμων μέσα από την πανδημία.
Γεννιέται ή γίνεται ο ποιητής;
Ο ποιητής σαφώς γεννιέται με τη λεγόμενη ποιητική φλέβα. Στην πορεία όμως χρειάζεται συνεχόμενη μελέτη (να παρακολουθεί διαρκώς τα σύγχρονα ποιητικά ρεύματα), μεγάλη αφοσίωση, υπομονή κι ατελεύτητη άσκηση. Γιατί το ποίημα με όποια μορφή κι αν το δώσεις στο χαρτί πάντα νιώθεις πως άφησες πράγματα απ' έξω.
Πότε καταλάβατε ότι έχετε κλίση προς την ποίηση; Υπήρξε κάποια καθοριστική στιγμή που σας οδήγησε εκεί;
Ήταν στα μαθητικά χρόνια του Λυκείου θυμάμαι, όταν ένιωσα για πρώτη φορά αυτό που αποκαλούμε "γοητεία του ποιητικού λόγου". Όταν οι φιλόλογοι μας δίδασκαν το μεγάλο κεφάλαιο του υπερρεαλισμού, άρχισα να θαυμάζω αυτό τον παράτολμο συνδυασμό εικόνων και λέξεων.
Αμέσως μετά θυμάμαι πως το επόμενο καλοκαίρι διάβασα δύο φορές ένα ογκώδες βιβλίο της Ιωάννας Τσάτσου με τίτλο "Ο αδερφός μου Γιώργος Σεφέρης" που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Βιογραφίας εκείνη τη χρονιά. Το συναισθηματικά κομμάτι (με αποσπάσματα επιστολών ανάμεσα στα δύο αδέρφια) ήταν αυτό που με οδήγησε στα πρώτα μου ποιητικά τεχνάσματα.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Ένας δημιουργός εμπνέεται από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του. Από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, από τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις αλλά κι απο την παντοδυναμία της ίδιας της φύσης όταν όλα αρχίζουν και στήνουν τρελό χορό μέσα του. Είναι ο χορός της ψυχής!
Είναι μοναχικός ο δρόμος του ποιητή;
Ο δρόμος της δημιουργικής ποίησης είναι απόλυτα μοναχικός. Σχεδόν ερημικός θα έλεγα. Και φοβερά επίπονος. Διότι μπροστά στο χαρτί δεν υπάρχουν περιθώρια. Βρίσκεσαι ενώπιος ενωπίω.
Όταν όμως ολοκληρωθεί το έργο και πάρει το δρόμο για το τυπογραφείο νιώθεις πλέον πως το αποχωρίζεσαι, πως ανοίγει τα δικά του φτερά για να διασταυρωθεί με τους δέκτες.
Χρειάζεται ένα δυνατό συναίσθημα ή εμπειρία για να γραφτεί ένα ποίημα;
Και τα δύο παράλληλα θα έλεγα. Όπως και οξυμένη παρατηρητικότητα. Πρέπει να έχεις διαρκώς ολάνοιχτα τα μάτια της ψυχής, ενώ την κεφαλή υπέργεια όπως μας διδάσκει ο Οδυσσέας Ελύτης.
Πότε γράφετε;
Οποιαδήποτε στιγμή μέσα στο εικοσιτετράωρο. Οποιαδήποτε μέρα της εβδομάδας ή εποχή του χρόνου. Η πραγματική διάσταση του υπαρκτού χρόνου καταργείται όταν νιώθεις μηνύματα και κάλεσματα να σου έρχονται από παντού.
Πότε ξέρετε ότι ένα ποίημα είναι ολοκληρωμένο;
Σχεδόν ποτέ. Γιατί όπως σας ανέφερα και πιο πάνω ένα ποίημα δεν ολοκληρώνει τον κύκλο του αενάως .... Η ποιητική λειτουργία είναι αυτή που μας καθοδηγεί στην εξέλιξή του ποικιλοτρόπως.
Τι σημαίνει για εσάς η ποίηση;
Το θέμα δεν είναι πώς την ορίζει ο εκάστοτε δημιουργός, αλλά πώς ορίζεται από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Έχω την αίσθηση λοιπόν πως η ποίηση είναι η ίδια η ζωή μας. Είναι το απόσταγμα των προσπαθειών που κάνει κανείς για να ζήσει. Να βελτιώνει ολοένα τη ζωή του και να ταξιδεύει διαρκώς προσεγγίζοντας τα πράγματα στην πιο καθαρή και ουσιαστική μορφή τους.
Είναι προφήτες των καιρών οι ποιητές;
Δεν μπορώ να απαντήσω με απόλυτη βεβαιότητα σ' αυτό. Εκείνο όμως για το οποίο είμαι σίγουρος είναι πως, όσο κι αν ζούμε σε δύσκολους καιρούς τους οποίους συνηθίζουμε να αποκαλούμε "αντιποιητικούς", η ποίηση δεν παύει πότε να είναι ενεργή, να διευρύνει τη φαντασία μας μέσα από την ομορφιά της γλώσσας. Γιατί απλούστατα αυτή η υψηλή τέχνη δεν λέει, δεν κρύπτει αλλά σημαίνει...
Ποιός είναι ο Σουλεϊμάν Αλάγιαλη-Τσιαλίκ
Ο Σουλεϊμάν Αλάγιαλη-Τσιαλίκ γεννήθηκε στη Ρόδο, όπου τελείωσε το Βενετόκλειο Λύκειο και τη Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων. Ασκεί το επάγγελμα του χρυσοχόου στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου.
Είναι μέλος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου και πρώην μέλος του Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών στη Ρόδο.
Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές:
«Φως εφήμερο», «Κράσπεδα νάρκωσης», «Νυχτερινές ηχορρυθμίες», «Το ρολόι τ’ ουρανού σταματημένο» «Σαν υδατογραφία», «Στην αρχή των συμπτώσεων δυο εκλάμψεις...», «Προσεγγίσεις μετά την απόσταση».
Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί στην Ανθολογία Λύρα Ελληνική του Βασίλη Βασιλικού (εκδ. Πλειάς, Αθήνα 1993· β΄ έκδοση Βασίλης Βασιλικός - Πέτρος Γκολίτσης, Πινακοθήκη «Λυρικών» Ποιημάτων, εκδ. Ρώμη, 2021) καθώς και στην «Poesie Grecque Contemporaine» - Des iles et des muses (εκδ. Autres Temps, Marseilles 2000).
Τιμήθηκε με το Β΄ Βραβείο Ποίησης Ιπεκτσί 1992-1993.
Μεταφρασμένα ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.
Την ποιητική συλλογή του Σουλεϊμάν Αλάγιαλη-Τσιαλίκ «Προσεγγίσεις μετά την απόσταση» (εκδ. Δωδώνη) παρουσιάζουν το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου-ΔΟΠΑΡ, το Περιοδικό Τέχνης και Λόγου «Νησίδες» και το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2022, ώρα 18.30 στη Νέα Πτέρυγα του Νεστοριδείου Μελάθρου.
