Ο τραγουδοποιός Χρήστος Κούρτογλου κάνει την πρώτη του ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα, στη σκηνή του Micraasia Fez στον Κεραμεικό, την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου.
Παρουσιάζει τα καινούργια του τραγούδια (Λαβύρινθοι, Όλο τρέχω κ.ά.) αλλά και επιλογές από την παγκόσμια ποπ και μουσικοθεατρική σκηνή.
Μουσικά κομμάτια με έντονο δράμα, γέλιο και άμεσες ιστορίες ενώνονται μαζί σε μια προσπάθεια να τον γνωρίσουμε καλύτερα δημιουργώντας ένα προσωπικό και τολμηρό κολάζ ήχων και συναισθημάτων.
Στη σκηνή μαζί του ο μουσικός - πιανίστας Αντώνης Παλαμάρης. Καλεσμένη του μία νέα, ξεχωριστή φωνή, η Μαρία Κουτσουρλή.
Με την ευκαιρία αυτής της μουσικής παράστασης συνομιλήσαμε μαζί του.
Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Κοβάνη
Πώς αισθάνεστε εν όψει της πρώτης σας ζωντανής μουσικής παράστασης;
Ανυπομονώ και είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένος! Εντάξει προφανώς υπάρχει και ένα μικρό άγχος αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια.
Ήρθε επιτέλους η στιγμή να μοιραστώ για πρώτη φορά ζωντανά με τον κόσμο τα κομμάτια μου αλλά και να δανειστώ ιστορίες άλλων τραγουδιών. Έχω πολύ μεγάλη χαρά!
Τι περιλαμβάνει και με τι διάθεση προετοιμάσατε το ρεπερτόριο αυτής της παράστασης;
Πρόκειται για ένα ακουστικό live πιάνο-φωνή. Κύριός μου στόχος ήταν επιλέγοντας τραγούδια που αγαπώ και σημαίνουν κάτι για εμένα, τραγούδια που ήθελα να τραγουδήσω από τη στιγμή που άκουσα, να δημιουργήσουμε ένα κλίμα σαν “πρώτο ραντεβού”, πρώτης γνωριμίας.
Τους τελευταίους μήνες που κυκλοφορούν τα τραγούδια μου είναι σαν την πρώτη περιόδο που μιλάς με κάποιον/κάποια και τώρα με το πρώτο live είναι σαν την πρώτη φορά που βρίσκεστε από κοντά, η πρώτη επαφή.
Περιέχει κυρίως ποπ τραγούδια από την ελληνική και ξένη μουσική σκηνή, μπαλάντες αλλά και πιο “ανεβαστικά”, καθώς και κάποιες επιλογές από την μουσικοθεατρική σκηνή, αφού δε θα μπορούσε να λείπει το θεατρικό στοιχείο από όλο αυτό το πλαίσιο γνωριμίας.
Έχουμε αντιμετωπίσει την ετοιμασία αυτού του live με πολλή χαρά, ειλικρίνεια και σοβαρότητα εκεί που έπρεπε, ενώ ταυτόχρονα έχουμε αφήσει μια ελευθερία ώστε να παραμείνει κάτι ζωντανό και να πλάθεται επί σκηνής.
Τι σημαίνει για εσάς η μουσική;
Μουσική για εμένα είναι η πρώτη λέξη στο λεξιλόγιό μου που θα χρησιμοποιήσω για να επικοινωνήσω στον εαυτό μου και στους γύρω μου τι νιώθω, είτε ακούγοντάς την, είτε τραγουδώντας ή γράφοντάς την. Δεν μπορώ και ούτε θέλω να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς μουσική. Ένας τέτοιος κόσμος θα ήταν άχρωμος, άγευστος.
Η μουσική χωράει όλα τα συναισθήματα του κόσμου σε ένα τραγούδι, όλα όσα δεν μπορείς να πεις και δεν χωράνε στις λέξεις, αυτή τα αγκαλιάζει και τους δίνει σώμα να υπάρξουν. Για την ακρίβεια, έτσι νομίζω πως νιώθω. Νιώθω πως η μουσική μου δίνει σώμα να υπάρξω.
Τι σας εμπνέει για τα τραγούδια που γράφετε;
Αντλώ έμπνευση από το οτιδήποτε στην καθημερινότητα (μου). Από μια μεγάλη κυρία που κάθεται στο μπαλκόνι της, από την μάνα μου, το μετρό, τις πολυκατοικίες, την φύση, τον πρωινό μου καφέ… Την έμπνευση την αντλούμε από την ζωή, είναι κάπως κοινότοπο αλλά είναι αλήθεια.
Η έμπνευση είναι κάτι που μας συμβαίνει κάποιες στιγμές στη ζωή μας (όχι μόνο στους καλλιτέχνες) και ξαφνικά όλες οι αισθήσεις μας δεκαπλασιάζονται, υπέρ-υπάρχουμε για λίγο και γινόμαστε “δοχείο” για κάτι μεγαλύτερο από εμάς, δεν εννοώ ούτε θεούς, ούτε τίποτα συγκεκριμένο.
Η έμπνευση και το πώς την βιώνει ο κάθε άνθρωπος/καλλιτέχνης είναι κάτι προσωπικό. Ό,τι και να είναι όμως, κάτι που έχουμε ζήσει έως τώρα ή ανάγκη για κάτι που θέλουμε κάποτε να ζήσουμε και να επικοινωνήσουμε μας οδήγησε σε αυτή την ανοιχτότητα να εμπνευστούμε και στη συνέχεια (μακάρι) να εμπνεύσουμε.
Υπήρξαν άνθρωποι που σας έχουν βαθιά επηρεάσει;
Ναι, μα μπορεί να ήταν/είναι άνθρωποι από το περιβάλλον μου, η οικογένειά μου, οι κοντινοί μου φίλοι, δάσκαλοί μου… Από ανθρώπους της τέχνης αυτή την περίοδο νιώθω έντονα την επιρροή του Μ. Χατζιδάκι και του S. Sondheim.
Είναι μεγάλο ταξίδι πάντως για έναν καλλιτέχνη, ειδικά για έναν νέο, να κοιτάξει βαθιά μέσα του να βρει τις επιρροές του, πόσο μάλλον αφού αυτές δε σταματάνε ποτέ να πληθαίνουν.
Το ταλέντο ή οι επιρροές είναι αυτό που μετράει περισσότερο στην εξέλιξη ενός καλλιτέχνη;
Μπορεί και τα δύο ή και κανένα ταυτόχρονα. Όσο ταλέντο και να έχεις, όσες “επιρροές” και να έχεις, αν δεν δουλεύεις διαρκώς πολύ σύντομα θα βρεις ταβάνι.
Η εξέλιξη απαιτεί σκληρή δουλειά, προσπάθεια και προσωπικό μόχθο. Και είναι πολύ σημαντικό για έναν καλλιτέχνη να μην δουλεύει μόνο για να γίνει ένας “καλύτερος καλλιτέχνης” αλλά για να γίνει και ένας καλύτερος άνθρωπος, που είναι εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο.
Το πιστεύω και δε θα σταματήσω ποτέ να το λέω, πάντα έχουμε κάτι παραπάνω να μάθουμε και να βελτιώσουμε. Ο άνθρωπος όταν πάρει απόφαση ότι τα ξέρει όλα και δεν έχει τίποτα παραπάνω να μάθει σε αυτή τη ζωή, παύει να ζει.
Όσο δουλεύουμε, εξελισσόμαστε και, όσο εξελισσόμαστε, ζούμε.
Πώς είναι τα πράγματα για έναν νέο τραγουδοποιό αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;
Δεν είναι εύκολα. Αρχίζουν ξανά να υπάρχουν -ευτυχώς- πολλοί δημιουργοί και πρέπει πραγματικά να το θέλεις και να δουλεύεις πολύ ώστε να βρεις το χρώμα σου, την πινελιά σου ώστε να καταφέρει να φτάσει η ιστορία σου σε άλλα αυτιά.
Εγώ προσωπικά χαίρομαι πολύ για αυτό. Προσδίδει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και με κάνει να νιώθω αισιοδοξία για το μέλλον την ελληνικής μουσικής σκηνής. Είχαν αρχίσει να λιγοστεύουν οι δημιουργοί και γι' αυτό ακούγαμε διαρκώς τα ίδια τραγούδια.
Αυτή τη στιγμή ζούμε τη δημιουργία της νέας μουσικής σκηνής στην Ελλάδα.
Πώς επηρεάζει την μουσική η εξέλιξη της τεχνολογίας και του διαδίκτυου;
Η συνύπαρξη της μουσικής με την τεχνολογία είναι δίκοπο μαχαίρι.
Από τη μία πλέον είναι πιο εύκολο να κυκλοφορήσει ένας ανεξάρτητος καλλιτέχνης την μουσική του και αυτή να φτάσει στην αντίπερα όχθη αλλά ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή έχουν όλοι πρόσβαση σε αυτή την ευκολία δεν είναι δύσκολο η μια κυκλοφορία να χαθεί μέσα στην άλλη. Και έτσι οδηγούμαστε σε ένα κύμα νέων καλλιτεχνών, νέων ήχων και ονομάτων που μπλέκονται μεταξύ τους καθιστώντας έτσι την ανάδειξή τους πολύ δύσκολη.
Παλιότερα κάποιος που ήθελε να ξεκινήσει την μουσική του πορεία θα το διπλοσκεφτόταν, έτσι το έκαναν τελικά λιγότεροι. Τώρα μπορείς να κυκλοφορήσεις τα τραγούδια σου από ένα λάπτοπ στο σπίτι σου. Οπότε, ίσως είναι ακόμη το ίδιο δύσκολο.
Έχετε κάνει και θεατρικές σπουδές. Θέατρο και μουσική συνυπάρχουν ή είναι παράλληλοι δρόμοι;
Για μένα είναι δεδομένο ότι συνυπάρχουν. Αυτή τη στιγμή ίσως υπερτερεί μέσα μου η μουσική πλευρά αλλά δεν παύει να υπάρχει και η θεατρική.
Το θέατρο περιέχει μέσα του όλες τις τέχνες. Ούτως ή άλλως μια ζωντανή performance είναι τελικά “θέατρο”.
Ποια είναι τα όνειρα και τα μελλοντικά σας σχέδια;
Θέλω σύντομα να ολοκληρώσω και να κυκλοφορήσω την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά και να κάνω ασταμάτητα live. Δίπλα από αυτά θέλω να παίξω στο θέατρο με ανθρώπους που εκτιμώ και σιγά-σιγά να φτάσω σε μια καθημερινότητα μου πια που θα είμαι σε ένα μιούζικαλ. Μετά βλέπουμε…
Πάντως σίγουρα θα υπάρχει μουσική και θέατρο, ζω μέσα από αυτά και για αυτά.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΡΤΟΓΛΟΥ
Ο Χρήστος Κούρτογλου είναι ένας νέος ποπ-έντεχνος μουσικός/συνθέτης και ηθοποιός που μεγάλωσε στη Βέροια και έχει πλέον ως βάση του την Αθήνα.
Έχει σπουδάσει Τραγούδι στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Βέροιας και Υποκριτική στην Ανώτερη Δραματική Σχολή “Πράξη Επτά”. Παίζει κιθάρα, πιάνο και γιουκαλίλι ενώ παράλληλα πειραματίζεται με “εναλλακτικούς” και ηλεκτρονικούς ήχους.
Από πολύ μικρή ηλικία θυμάται να κλείνεται στο δωμάτιο του και με μια ηλεκτρική κιθάρα - παιχνίδι και έναν μαρκαδόρο για μικρόφωνο να δίνει συναυλίες στο πολυπληθές κοινό του. Σήμερα στα 23 του χρόνια το όνειρο αυτό σπάει την πόρτα του δωματίου του και ξεχύνεται στους δρόμους.
